De crisis van het leiderschap
Als gevolg van de kwantumsprong van ego naar Zijn verliest de mens al zijn houvast. Dat betekent dat hij ook zijn houvast aan een leider verliest. Of anders gezegd, geen leiderschap meer wil. Maar omdat verlies van houvast verwarrend en eng is en hij zich er niet van bewust is dat dit verlies leidt tot het volmaakte leiderschap in zichzelf, roept hij toch om leiderschap. Die paradox is de crisis van de behoefte aan, de vraag naar, leiderschap. Maar ook de leider, de aanbieder van leiderschap, verkeert in crisis, want als gevolg van de kwantumsprong, waarin de mens niet meer geleid wil worden, weet hij niet meer wat leiderschap is. Die verwarring drijft de leider naar vormen van leiderschap, zoals het dienend en coachend leiderschap, die het tegenovergestelde van leiderschap inhouden. Het is immers een leiderschap dat niet echt leidt. In het Zijn is de mens de volmaakte leider en de volmaakte volger tegelijk. De leider vindt niet dat hij moet leiden, maar hij leidt. Hij vindt ook niet dat hij op een bepaalde manier moet leiden, maar hij leidt. En de volger vindt niet dat hij moet volgen, maar hij volgt. Daarbij kan, gedreven door de omstandigheden, de leider plotseling volger worden en de volger leider. In het Zijn bestaat dus geen leiderschapscrisis. Want er is geen innerlijke worsteling over de vorm daarvan. Boodschap voor leiders: Doe aan zijnsontwikkeling, de universele Weg naar het Zijn!