Zijn: de ideale wereld
Nu noodzakelijker en gemakkelijker te realiseren dan ooit
Zijnsontwikkeling: de enige Weg naar het Zijn

geloof_inquisitie1 Belemmering van zijnsontwikkeling.

Sinds het begin van ons bestaan streven we naar het Zijn. Tot op heden is dat niet gelukt. Het verzet van ons uiterst slimme, krachtige en op beheersing en zelfoverleving gerichte ego was ons kennelijk de baas. Deze pagina is bedoeld om dat verzet, die belemmering van zijnsontwikkeling, waar de inquisitie het meest afschrikwekkende voorbeeld van is, in de huidige tijd zichtbaar te maken zodat we ons er van kunnen ontdoen.

In deze tijd is de belangrijkste belemmering van zijnsontwikkeling de volgende door velen gehanteerde gulden leefregel voor fatsoen:

En gelijk gij wilt dat u de mensen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks (Lucas, 6:31).
Of anders gezegd: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Deze leefregel belemmert zijnsontwikkeling om de volgende redenen:

De leefregel is bedoel om onprettige/pijn gevoelens te vermijden. Dat is onzinnig omdat pijngevoelens de afgescheidenheid zijn van je diepste ideaal, te weten het Zijn: het zijn wie je echt bent, je volmaakte vrijheid en verantwoordelijkheid, je balans, het Goede zijn en doen, je volmaaktheid, je Midden, je Kern, je Hart, je Wezen, je Ziel, enz. Alleen via het ervaren en vervolgens accepteren en doorvoelen van je gevoelens kun je één worden met je Ware Zelf die de innerlijke waarnemer, het bewustzijn, is van je gevoelens. Of anders gezegd, kun je het Zijn realiseren.
De leefregel roept op tot zelfmanipulatie, tot het zelfopleggen van dogma's, tot zelfdwang, tot innerlijke onvrijheid. Daarmee ben en blijf je in gevecht met jezelf. Een gevecht dat alleen te verliezen is. En nu na zo veel millennia ook inderdaad verloren wordt. De mensen willen immers geen dogma's meer. Ze willen zichzelf zijn. Ze willen vrij zijn. Vandaar de crisis van de instituties kerk (religie), staat (ideologie) en Wetenschap (kennis) in de vorm van respectievelijk de leegloop van de kerk, de kloof tussen burger en politiek, de uitval uit het onderwijs (onafgemaakte opleidingen, kennis opdoen slechts voor het diploma, voor baanzekerheid).
Het is in wezen onmogelijk om precies te weten wat een ander zal voelen als gevolg van jouw acties. Denk je dat wel te weten en ernaar te handelen, dan ben je bezig met "invullen". Daarmee ga je voorbij aan je eigen (ongemanipuleerde) echtheid en aan dat van de ander. Wees jezelf en laat de ander dat ook zijn. Jij bent niet verantwoordelijk voor de gevoelens van een ander en de ander niet voor die van jou. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens, want ze zijn van jou en bovendien moet je ze voelen om het Zijn te realiseren. Dit betekent natuurlijk niet dat je geen grenzen mag stellen. Doe dat echter niet vanuit je gevoelens, maar laat het over aan je Ware Zelf.
De leefregel houdt het bepaald worden door je bewuste en onbewuste gevoelens als haat, minachting, miskenning, angst, eenzaamheid, onzekerheid, enz. in stand. Of kortweg, houdt je ego in stand. Aangezien gevoelens dualistisch zijn, houdt de leefregel de verdeeldheid in stand. Daarmee voorkomt het de eenheid in verscheidenheid die inherent is aan het (singulaire) Zijn en waar we als mensheid al sinds het begin der tijden zo intens naar verlangen.

Wil je de vernieuwingen van deze pagina ontvangen, abonneer je dan via
Wil je bericht van ieder nieuw artikel per email ontvangen, abonneer je dan op de weblog van NLbe www.kwantumsprong.blogspot.nl.

Het auteursrecht verbiedt artikelen integraal op internet te zetten. Om die reden zijn ze via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. op te vragen.

Heeft de geëvolueerde mens geen God meer nodig?

Daniel-Dennett-3 Bron: Volkskrant 10 maart 2012.
Volgens de Amerikaanse filosoof Daniel Dennett zit er geen geest in de menselijke machine. Dat wordt zo gewaardeerd dat hij er de Erasmusprijs 2012 mee heeft gewonnen. Maar heeft de geëvolueerde mens echt geen God meer nodig? Als het over de moralistische God van de religies gaat, dan kunnen we stellen dat we die inderdaad niet meer nodig hebben, omdat die ons gevangen houdt in ons zelfdestructieve ego. Maar als het gaat over God als zijnde het Geheel waar we een integraal deel van zijn en waar alles uit voortkomt en dat alle verandering aanstuurt, dan gaat het er niet om of we God nodig hebben, maar slechts om de erkenning dat God een feit is. En tegelijk met die erkenning erkennen dat we God zijn en ons afvragen of we dat ook als zodanig ervaren. Als het antwoord daarop ontkennend is, dan kunnen we ons afvragen hoe dat komt en of we het willen en kunnen veranderen. Maar dit is niet waar Daniel Dennett het over heeft. Hij stelt gewoon dat we God niet meer nodig hebben en gaat daarbij voorbij aan het feit dat God een gegeven is en dat de erkenning daarvan van groot belang voor ons is, omdat het zijn van God c.q. het Geheel, de eenheid, de volmaaktheid is waar hij we al sinds het begin der tijden naar streven.

Is Daniel Dennett nu iemand die zijnsontwikkeling bevordert of belemmert? Hij bevordert het als hij onder God de moralistische God verstaat. En hij belemmert het als hij voorbij gaat aan het feit dat God een gegeven is en daarmee ook voorbij gaat aan het feit dat God in de mens zit en via zijnsontwikkeling de eenheid ermee gerealiseerd kan worden. Omdat hij het niet over een moralistische God heeft maar gewoon over God en het niet heeft over God in de hoedanigheid van het Geheel en God in de mens onkent via zijn uitspraak dat er geen geest in de menselijke machine zit, kan beter worden gesteld dat Daniel Dennett zijnsontwikkeling belemmert.

0

0

0

s2sdefault

powered by social2s