Zijn: de ideale wereld
Nu noodzakelijker en gemakkelijker te realiseren dan ooit
Zijnsontwikkeling: de enige Weg naar het Zijn

geloof_inquisitie1 Belemmering van zijnsontwikkeling.

Sinds het begin van ons bestaan streven we naar het Zijn. Tot op heden is dat niet gelukt. Het verzet van ons uiterst slimme, krachtige en op beheersing en zelfoverleving gerichte ego was ons kennelijk de baas. Deze pagina is bedoeld om dat verzet, die belemmering van zijnsontwikkeling, waar de inquisitie het meest afschrikwekkende voorbeeld van is, in de huidige tijd zichtbaar te maken zodat we ons er van kunnen ontdoen.

In deze tijd is de belangrijkste belemmering van zijnsontwikkeling de volgende door velen gehanteerde gulden leefregel voor fatsoen:

En gelijk gij wilt dat u de mensen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks (Lucas, 6:31).
Of anders gezegd: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Deze leefregel belemmert zijnsontwikkeling om de volgende redenen:

De leefregel is bedoel om onprettige/pijn gevoelens te vermijden. Dat is onzinnig omdat pijngevoelens de afgescheidenheid zijn van je diepste ideaal, te weten het Zijn: het zijn wie je echt bent, je volmaakte vrijheid en verantwoordelijkheid, je balans, het Goede zijn en doen, je volmaaktheid, je Midden, je Kern, je Hart, je Wezen, je Ziel, enz. Alleen via het ervaren en vervolgens accepteren en doorvoelen van je gevoelens kun je één worden met je Ware Zelf die de innerlijke waarnemer, het bewustzijn, is van je gevoelens. Of anders gezegd, kun je het Zijn realiseren.
De leefregel roept op tot zelfmanipulatie, tot het zelfopleggen van dogma's, tot zelfdwang, tot innerlijke onvrijheid. Daarmee ben en blijf je in gevecht met jezelf. Een gevecht dat alleen te verliezen is. En nu na zo veel millennia ook inderdaad verloren wordt. De mensen willen immers geen dogma's meer. Ze willen zichzelf zijn. Ze willen vrij zijn. Vandaar de crisis van de instituties kerk (religie), staat (ideologie) en Wetenschap (kennis) in de vorm van respectievelijk de leegloop van de kerk, de kloof tussen burger en politiek, de uitval uit het onderwijs (onafgemaakte opleidingen, kennis opdoen slechts voor het diploma, voor baanzekerheid).
Het is in wezen onmogelijk om precies te weten wat een ander zal voelen als gevolg van jouw acties. Denk je dat wel te weten en ernaar te handelen, dan ben je bezig met "invullen". Daarmee ga je voorbij aan je eigen (ongemanipuleerde) echtheid en aan dat van de ander. Wees jezelf en laat de ander dat ook zijn. Jij bent niet verantwoordelijk voor de gevoelens van een ander en de ander niet voor die van jou. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens, want ze zijn van jou en bovendien moet je ze voelen om het Zijn te realiseren. Dit betekent natuurlijk niet dat je geen grenzen mag stellen. Doe dat echter niet vanuit je gevoelens, maar laat het over aan je Ware Zelf.
De leefregel houdt het bepaald worden door je bewuste en onbewuste gevoelens als haat, minachting, miskenning, angst, eenzaamheid, onzekerheid, enz. in stand. Of kortweg, houdt je ego in stand. Aangezien gevoelens dualistisch zijn, houdt de leefregel de verdeeldheid in stand. Daarmee voorkomt het de eenheid in verscheidenheid die inherent is aan het (singulaire) Zijn en waar we als mensheid al sinds het begin der tijden zo intens naar verlangen.

Wil je de vernieuwingen van deze pagina ontvangen, abonneer je dan via
Wil je bericht van ieder nieuw artikel per email ontvangen, abonneer je dan op de weblog van NLbe www.kwantumsprong.blogspot.nl.

Het auteursrecht verbiedt artikelen integraal op internet te zetten. Om die reden zijn ze via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. op te vragen.

Blijvend geluk bestaat niet

Blijvend-geluk-bestaat-niet-01 Blijvend-geluk-bestaat-niet-02

Blijvend-geluk-bestaat-niet-03

Blijvend-geluk-bestaat-niet-04
Bron: NRC 19 juni 2012

Omdat Frédéric Lenoir zegt dat blijvend geluk niet bestaat terwijl dat in het Zijn wel het geval is, kan hij gerangschikt worden onder die Blijvend-geluk-bestaat-niet-05
mensen die zijnsontwikkeling belemmeren. Toch klopt dat niet helemaal. Hij zegt immers dat beproevingen een kans zijn om vooruit te komen, dat je onthecht moet zijn, dat je op afstand moet blijven van degene met wie je leeft. Allemaal waarheden die kenmerkend voor zijnsontwikkeling en het Zijn zijn. Maar dan zegt hij ook dat de oplossing van het doorgeschoten individualisme is dat de mens zich verantwoordelijk moet voelen voor zichzelf en voor de ander. Hoezo moeten? Dat is de geschiedenis terugdraaien, het maakbaarheididee weer invoeren. In het Zijn is de mens volmaakt verantwoordelijk. Daar hoeft hij zich niet toe te zetten, want dat is een staat van zijn. Verder stelt hij dat meditatie het middel is om onthecht te geraken en op afstand te kunnen blijven. Maar dat is niet zo, want dat kan alleen door middel van zijnsontwikkeling, dus via het toelaten van gevoelens. Daar heeft hij het echter niet over en zal hij dus ook niet doen. Vandaar dat hij moet blijven mediteren. Dat helpt hem wel om afstand te houden tot zijn gevoelens, maar niet er innerlijk vrij/los van te komen en daarmee het Zijn te realiseren. Frédéric is dus een belemmeraar en een wegbereider van zijnsontwikkeling. En ook wel iemand die thuishoort in prézijnsontwikkeling. Zijn uitspraken getuigen immers van spirituele kennis en interesse.

0

0

0

s2sdefault

powered by social2s