Zijn: de ideale wereld
Nu noodzakelijker en gemakkelijker te realiseren dan ooit
Zijnsontwikkeling: de enige Weg naar het Zijn

geloof_inquisitie1 Belemmering van zijnsontwikkeling.

Sinds het begin van ons bestaan streven we naar het Zijn. Tot op heden is dat niet gelukt. Het verzet van ons uiterst slimme, krachtige en op beheersing en zelfoverleving gerichte ego was ons kennelijk de baas. Deze pagina is bedoeld om dat verzet, die belemmering van zijnsontwikkeling, waar de inquisitie het meest afschrikwekkende voorbeeld van is, in de huidige tijd zichtbaar te maken zodat we ons er van kunnen ontdoen.

In deze tijd is de belangrijkste belemmering van zijnsontwikkeling de volgende door velen gehanteerde gulden leefregel voor fatsoen:

En gelijk gij wilt dat u de mensen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks (Lucas, 6:31).
Of anders gezegd: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Deze leefregel belemmert zijnsontwikkeling om de volgende redenen:

De leefregel is bedoel om onprettige/pijn gevoelens te vermijden. Dat is onzinnig omdat pijngevoelens de afgescheidenheid zijn van je diepste ideaal, te weten het Zijn: het zijn wie je echt bent, je volmaakte vrijheid en verantwoordelijkheid, je balans, het Goede zijn en doen, je volmaaktheid, je Midden, je Kern, je Hart, je Wezen, je Ziel, enz. Alleen via het ervaren en vervolgens accepteren en doorvoelen van je gevoelens kun je één worden met je Ware Zelf die de innerlijke waarnemer, het bewustzijn, is van je gevoelens. Of anders gezegd, kun je het Zijn realiseren.
De leefregel roept op tot zelfmanipulatie, tot het zelfopleggen van dogma's, tot zelfdwang, tot innerlijke onvrijheid. Daarmee ben en blijf je in gevecht met jezelf. Een gevecht dat alleen te verliezen is. En nu na zo veel millennia ook inderdaad verloren wordt. De mensen willen immers geen dogma's meer. Ze willen zichzelf zijn. Ze willen vrij zijn. Vandaar de crisis van de instituties kerk (religie), staat (ideologie) en Wetenschap (kennis) in de vorm van respectievelijk de leegloop van de kerk, de kloof tussen burger en politiek, de uitval uit het onderwijs (onafgemaakte opleidingen, kennis opdoen slechts voor het diploma, voor baanzekerheid).
Het is in wezen onmogelijk om precies te weten wat een ander zal voelen als gevolg van jouw acties. Denk je dat wel te weten en ernaar te handelen, dan ben je bezig met "invullen". Daarmee ga je voorbij aan je eigen (ongemanipuleerde) echtheid en aan dat van de ander. Wees jezelf en laat de ander dat ook zijn. Jij bent niet verantwoordelijk voor de gevoelens van een ander en de ander niet voor die van jou. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens, want ze zijn van jou en bovendien moet je ze voelen om het Zijn te realiseren. Dit betekent natuurlijk niet dat je geen grenzen mag stellen. Doe dat echter niet vanuit je gevoelens, maar laat het over aan je Ware Zelf.
De leefregel houdt het bepaald worden door je bewuste en onbewuste gevoelens als haat, minachting, miskenning, angst, eenzaamheid, onzekerheid, enz. in stand. Of kortweg, houdt je ego in stand. Aangezien gevoelens dualistisch zijn, houdt de leefregel de verdeeldheid in stand. Daarmee voorkomt het de eenheid in verscheidenheid die inherent is aan het (singulaire) Zijn en waar we als mensheid al sinds het begin der tijden zo intens naar verlangen.

Wil je de vernieuwingen van deze pagina ontvangen, abonneer je dan via
Wil je bericht van ieder nieuw artikel per email ontvangen, abonneer je dan op de weblog van NLbe www.kwantumsprong.blogspot.nl.

Het auteursrecht verbiedt artikelen integraal op internet te zetten. Om die reden zijn ze via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. op te vragen.

Paus roept op: geloof niet in Mayakalender

Paus-Mayakalender
Waarom zou de Paus deze oproep doen? Wil hij de angst voor het vergaan van de wereld wegnemen? Of is hij in staat te beseffen dat het in deze tijd, waarin de kwantumsprong van ego naar Zijn zich voltrekt, niet gaat om het vergaan van de fysieke wereld, maar om het vergaan van onze gevangenschap van de materie, dus om het vergaan van ons ego? Want als religieus leider, die wil dat gelovigen gehoorzaam blijven aan de kerk, zal hij daar tegen zijn en dus oproepen niet in het vergaan van de wereld te geloven. Het Zijn is immers de staat waarin men innerlijk vrij is, één is met God, en daardoor onafhankelijk is van de kerk. Als dat zo is, dan kan de oproep van de paus als belemmering van zijnsontwikkeling worden aangemerkt.

Bron: Volkskrant 19 november 2012

s2sdefault