De zaak Yunus: Hechting aan cultuur is ongewenst

Yunus is een Nederlands kind van Turkse afkomst dat door Nederlandse pleegouders in Nederland wordt opgevoed. In Turkije is men daar zeer kwaad over. Temeer daar de pleegouders lesbisch zijn. Ze vinden dat een Turks kind door hetero Turkse pleegouders opgevoed moet worden. Die kwaadheid uit zich in een mediahetze tegen Nederland waar zelfs de premier van Turkije, de heer Erdogan, deel van uitmaakt. Hieruit valt af te leiden dat de hechting aan cultuur in Turkije zeer groot is. Dat zou geen probleem zijn als die cultuur een verlichte cultuur zou zijn die de mens in zijn waarde laat en dus niet wil indoctrineren. Dat is wel het geval voor wat betreft de Nederlandse, maar niet voor wat betreft de Turkse cultuur zoals uit de reacties op deze zaak en uit de respectering van de mensenrechten in dat land blijkt. Moeten we de eis van de Turken inwilligen? Gezien de existentiële noodzaak van het realiseren van het Zijn als zijnde de staat van volmaakte onthechting, authenticiteit en heelheid en het feit dat zich in de samenleving en vooral in de Nederlandse samenleving de kwantumsprong van ego naar Zijn voltrekt, kan gesteld worden dat het antwoord op die vraag ontkennend moet zijn. Waar de Turken dus mee bezig zijn, is het belemmeren van zijnsontwikkeling en daarmee van de evolutionaire kwantumsprong van ego naar Zijn waarvan de voltooiing van existentieel belang is.

Bron: NLbe