Follow me:social facebook box blue 32social twitter box blue 32social linkedin box blue 32
   vlag-nlvlag-en
Logo-NLbe

Zijn: de ideale wereld
Nu noodzakelijker en gemakkelijker te realiseren dan ooit
Zijnsontwikkeling: de enige Weg naar het Zijn

geloof_inquisitie1Belemmering van zijnsontwikkeling.

Sinds het begin van ons bestaan streven we naar het Zijn. Tot op heden is dat niet gelukt. Het verzet van ons uiterst slimme, krachtige en op beheersing en zelfoverleving gerichte ego was ons kennelijk de baas. Deze pagina is bedoeld om dat verzet, die belemmering van zijnsontwikkeling, waar de inquisitie het meest afschrikwekkende voorbeeld van is, in de huidige tijd zichtbaar te maken zodat we ons er van kunnen ontdoen.

 


In deze tijd is de belangrijkste belemmering van zijnsontwikkeling de volgende door velen gehanteerde gulden leefregel voor fatsoen:

En gelijk gij wilt dat u de mensen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks (Lucas, 6:31).
Of anders gezegd: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Deze leefregel belemmert zijnsontwikkeling om de volgende redenen:

  1. De leefregel is bedoel om onprettige/pijn gevoelens te vermijden. Dat is onzinnig omdat pijngevoelens de afgescheidenheid zijn van je diepste ideaal, te weten het Zijn: het zijn wie je echt bent, je volmaakte vrijheid en verantwoordelijkheid, je balans, het Goede zijn en doen, je volmaaktheid, je Midden, je Kern, je Hart, je Wezen, je Ziel, enz. Alleen via het ervaren en vervolgens accepteren en doorvoelen van je gevoelens kun je één worden met je Ware Zelf die de innerlijke waarnemer, het bewustzijn, is van je gevoelens. Of anders gezegd, kun je het Zijn realiseren.
  2. De leefregel roept op tot zelfmanipulatie, tot het zelfopleggen van dogma's, tot zelfdwang, tot innerlijke onvrijheid. Daarmee ben en blijf je in gevecht met jezelf. Een gevecht dat alleen te verliezen is. En nu na zo veel millennia ook inderdaad verloren wordt. De mensen willen immers geen dogma's meer. Ze willen zichzelf zijn. Ze willen vrij zijn. Vandaar de crisis van de instituties kerk (religie), staat (ideologie) en Wetenschap (kennis) in de vorm van respectievelijk de leegloop van de kerk, de kloof tussen burger en politiek, de uitval uit het onderwijs (onafgemaakte opleidingen, kennis opdoen slechts voor het diploma, voor baanzekerheid).
  3. Het is in wezen onmogelijk om precies te weten wat een ander zal voelen als gevolg van jouw acties. Denk je dat wel te weten en ernaar te handelen, dan ben je bezig met "invullen". Daarmee ga je voorbij aan je eigen (ongemanipuleerde) echtheid en aan dat van de ander. Wees jezelf en laat de ander dat ook zijn. Jij bent niet verantwoordelijk voor de gevoelens van een ander en de ander niet voor die van jou. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens, want ze zijn van jou en bovendien moet je ze voelen om het Zijn te realiseren. Dit betekent natuurlijk niet dat je geen grenzen mag stellen. Doe dat echter niet vanuit je gevoelens, maar laat het over aan je Ware Zelf.
  4. De leefregel houdt het bepaald worden door je bewuste en onbewuste gevoelens als haat, minachting, miskenning, angst, eenzaamheid, onzekerheid, enz. in stand. Of kortweg, houdt je ego in stand. Aangezien gevoelens dualistisch zijn, houdt de leefregel de verdeeldheid in stand. Daarmee voorkomt het de eenheid in verscheidenheid die inherent is aan het (singulaire) Zijn en waar we als mensheid al sinds het begin der tijden zo intens naar verlangen.

Wil je de vernieuwingen van deze pagina ontvangen, abonneer je dan via rss-logo31x31 
Wil je bericht van ieder nieuw artikel per email ontvangen, abonneer je dan op de weblog van NLbe www.kwantumsprong.blogspot.nl.

Het auteursrecht verbiedt artikelen integraal op internet te zetten. Om die reden zijn ze via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. op te vragen.

Hoe oordeelt God over de zelfmoordterrorist

In het katern 'Religie' van de Volkskrant van 5 april 2017 verscheen een artikel met als titel 'Hoe oordeelt God over de zelfmoord-terrorist?'

Een rabbijn, een bisschop en een imam geven antwoord op deze vraag. Dit antwoord kan vanwege de auteursrechten niet hier gelezen worden, maar je kan het opvragen via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Ik heb de Volkskrant een reactie daarop gestuurd die je hieronder aantreft. Dit artikel is voor publicatie gewijgerd.

God oordeelt niet over de zelfmoordterrorist.

Een rabbijn, een bisschop en een imam gaven in het katern Religie het antwoord op de vraag: Hoe oordeelt God over de zelfmoord-terrorist?

Wat opviel is dat alle drie op het niveau blijven van de dualiteit tussen goed en kwaad en daarmee op het niveau van het (mogelijke) oordeel. Dat betekent dat ze geen idee hebben van de singulariteit als zijnde dat wat de dualiteit overstijgt. Want als ze dat zouden kennen en vooral ervaren dan zouden ze zeggen dat God niet oordeelt. Wat doet God dan wel?

Om daar inzicht in te krijgen dienen we te beseffen dat het universum bestaat uit het materie- en het geest-aspect. En dat wij als zijnde in ons lichaam en dus in de materie de gevangene zijn van het materie-aspect en daardoor afgescheiden zijn van het geest-aspect. Een aspect dat we over het algemeen aanduiden als God.

Wat God doet is niets anders dan ons te helpen de afgescheidenheid van hem op te heffen. Hij doet dat door ons precies op het goede moment en in de goede volgorde en of we het nu willen of niet te confronteren met onze afgescheidenheid. Dat houdt in dat hij ons confronteert met het materie-aspect in ons dat bestaat uit onze bewuste en onbewuste gevoelens en de in gedachten gevatte en dus kenbare wil daarvan.

Vanuit de gevangenschap van de dualistische materie worstelen we constant met goed en kwaad. Het worstelen met het kwaad houdt in dat we worstelen met onze gevoelens en vooral de onprettige/pijnlijke gevoelens. Die willen we immers niet en trachten we dan ook zo veel mogelijk te vermijden en te bestrijden. Echter daarmee luisteren we naar de in gedachten gevatte wil van deze gevoelens en houden we zo onze afgescheidenheid, beter bekend als ons ego, in stand. Dat betekent dat we voorbij gaan aan de hulp die God ons biedt om onze afgescheidenheid van hem op te heffen. Want zouden we die hulp accepteren dan zouden we onze enige andere keuze ten opzichte van onze gevoelens te weten het toelaten ervan kunnen toepassen. En zodoende gebruik maken van het reeds bij ons bekende feit dat dit toelaten bevrijdt. We zullen dan logischerwijs ervaren dat deze bevrijding leidt tot de volledige bevrijding van onze afgescheidenheid. We hebben dan de bewustzijnsstaat gerealiseerd die kan worden aangeduid als het verlicht/volmaakt/echt zijn of kortweg het Zijn.

Het feit dat God ons via de confrontatie met onze gevoelens helpt één te worden met hem en zijn Wil betekent dat de veroorzaker van onze pijnlijke gevoelens de helper is van God en dus niet door hem als zondig zal worden beoordeeld. Gelet op wat God met ons wil zou zijn enige daad zijn constatering kunnen zijn dat we al dan niet zijn hulp hebben geaccepteerd.

Om die hulp te accepteren dienen we zijnsontwikkeling toe te passen dat in essentie bestaat uit het toelaten van onze gevoelens. Het probleem is echter dat deze ontwikkeling volledig ontbreekt in de samenleving waardoor het dualistische ego ons blijft beheersen. Maar daar moet en kan nu verandering in komen. Het moet veranderen omdat het ego, zoals hiervoor duidelijk gemaakt, het gevecht van ons met onszelf is dat alleen te verliezen oftewel zelfdestructief is en nu de apocalyptische climax daarvan bereikt in de vorm van de opwarming van de aarde. En het kan nu veranderen omdat we dankzij het wegvallen van het dogma producerende maakbaarheididee, dat we als onze grondslag van ontwikkeling en probleemoplossing hebben aangenomen, op onszelf worden teruggeworpen en bijgevolg onszelf moeten en willen zijn en op zoek zijn naar ons Zijn (wie we echt zijn).

0
0
0
s2sdefault
powered by social2s
streep-bottom
nieuwsbriefdonateurs boekcontact