Volgens Désanne van Brederode spelen de nieuwe spirituelen de in- en inslechte mensen in de kaart. Bijvoorbeeld door te zeggen dat de ellende van de ander het probleem van die ander is. Want dat maakt moreeldood.

Het is duidelijk dat Désanne niet zo veel begrijpt van spirituele ontwikkeling. De uitspraak jouw ellende is jouw probleem wil niet zeggen dat er geen compassie is en hulp kan ontstaan voor die ellende, maar wil zeggen dat iedereen verantwoordelijk is voor de gevoelens die ervaren worden in plaats van de vermeende veroorzaker ervan verantwoordelijk te stellen en daardoor de strijd met die ander aan te gaan. De spirituele ontwikkeling die dat oplevert is de acceptatie van de eigen gevoelens die vrij maakt van de in gedachten gevatte wil ervan. Een wil die intrinsiek dualistisch is en daardoor altijd uit is op de beheersing, op de onderdrukking, van de eigen gevoelens en in strijd is met de veroorzaker van de gevoelens. Het is derhalve onze gevangenschap van onze gevoelens, genaamd ons ego, die de ellende op de wereld veroorzaakt. Is men eenmaal vrij van de wil van gevoelens dan heeft men het verlicht/volmaakt/echt zijn of kortweg het Zijn gerealiseerd dat intrinsiek nondualistisch oftewel singulair (in eenheid met het Al, het leven zelf, God) en dus harmonieus is. Dit houdt in dat het handelen van het Zijn vanuit eenheid c.q. harmonie geschiedt ook al kan dat, bijvoorbeeld bij het trekken van grenzen, pijnlijk voor een ander zijn.

Désanne zegt dat de nieuwe spirituelen moreelloos zijn. Is het Zijn moreelloos? Ja, want het Zijn is innerlijk vrij van de dualiteit en dus van goed en kwaad en de daarop gebaseerde dogma's c.q. moraliteiten. Die harmonie is waar de mensheid al naar streeft sinds het begin van haar bestaan. Desanne zou dus blij moeten zijn met de nieuwe spirituelen.

Maar wat nu als ego's hun pijnvroorzakende gedrag goed praten met de opvatting dat de pijn van de ander het probleem van die ander is? Ego's hebben altijd argumenten om hun daden goed te praten. Misbruik van dit spirituele argument kan daar ook toe behoren. Maar is het erg? Nee, want het leven is op niets anders uit dan het Zijn oftewel op het herstellen van de afgescheidenheid van de mens van het leven en doet dat door middel van confrontatie. Want dat maakt bewust van onbewuste gevoelens en van de gevangenschap van de wil ervan en schept zo de mogelijkheid vrij te komen van die gevoelens oftewel het Zijn te realiseren.

Dit had Désanne aan haar artikel moeten toevoegen. Door dat na te laten belemmert ze zo de ontwikkeling van het Zijn dat ons diepste ideaal is en waar we al zo lang naar streven. Tegelijk houdt ze daarmee het dualistische ego in stand terwijl dat de staat van onbalans is die zelfdestructief is en nu de climax daarvan wordt bereikt in de vorm van problemen die ons voortbestaan bedreigen.

Bron: Trouw, Letter&Geest, 10 januari 2015

Vraag het artikel, genaamd 'Spiritueel wegduiken voor het kwaad', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Je kunt hierop reageren in de NLbe weblog.

 

 

Volgens deze studie schatten ouders hun kind te hoog in en strooien ze kwistig met complimentjes. Pedagoog Mischa de Winter, niet betrokken bij de studie, zegt hierover: "Ouders zijn de afgelopen decennia gebombardeerd met het advies dat goed opvoeden betekent dat je gewenst gedrag beloont en dat kritiek en straf niet erg aan te raden is."

Dit houdt in dat de zijnsontwikkeling van kinderen belemmerd wordt. Want grenzen stellen levert confrontatie op en dat is onmisbaar voor zijnsontwikkeling. Goed opvoeden is dus grenzen stellen en respect hebben voor de pijn die daardoor ervaren wordt zowel door de ouder als het kind. Dat is de Weg naar het Zijn en daarmee naar de volmaakte zelfwaardering waarin complimenten niet voor de ontwikkeling ervan nodig zijn.

Bron: Volkskrant 13 november 2014. Auteur Margreet Vermeulen.

Vraag het artikel, genaamd 'Ouder ziet kind te positief', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

 

 

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt in dat niet alleen het geloof als zodanig onder druk staat, maar ook het bijzonder onderwijs dat op het geloof is gebaseerd. Staatssecretaris Dekker poogt immers de vrijheid van onderwijs in te dammen. Titus Frankenmölle vindt dat onterecht omdat volgens hem de waarde van bijzonder onderwijs gigantisch is. De heer Frankenmölle wil dus het geloof op school in stand houden. Dat betekent dat hij het buiten de mens houden van God in stand wil houden en daarmee de ontwikkeling van het Zijn als zijnde het één zijn met God wil belemmeren. Dat is geen goede zaak gezien het feit dat het niet-Zijn c.q. het ego nu de climax bereikt van de intrinsieke zelfdestructie ervan. Dekkers liberale mal past het ondewrwijs dus uitstekend. Zie ook de onderstaande artikelen en het artikel 'Geloven is leren God te doden'.

Bron: Trouw 7 november 2014

Vraag het artikel, genaamd 'Dekkers liberale mal past het onderwijs niet', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

Zie ook mijn artikel "Dekkers liberale mal past het onderwijs uitstekend'.

 

 

 

 

De kwantumsprong doet zijn werk. Het geloven in God, dat God buiten de mens houdt, staat steeds meer onder druk. Dat maakt de weg vrij voor de acceptatie dat God (het Geheel) in je zit en via dat voor het één worden met God oftewel voor het realiseren van het Zijn. Maar het ego vecht terug, bijvoorbeeld door te stellen dat de samenleving religieuze organisaties nodig heeft. Daarmee hoopt het ego de ontwikkeling van het Zijn te belemmeren.

Bron: Trouw, Opinie, 5 november 2014

Vraag het artikel, genaamd 'Ban geloof niet uit publieke domein', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

 

 

 

 

Volgens Matthias Smalbrugge en Henk Leegte, werkt het afschaffen van religie averechts. Zij stellen dat religie in ons allemaal zit en dat derhalve het afschaffen ervan het afschaffen van onszelf is. Ze identificeren religie dus met onszelf. M.a.w. wij zijn religie. Maar is dat wel zo? Is religie iets wat we hebben of wat we zijn? Over het algemeen bestaat religie uit denkbeelden, overtuigingen en gevoelens en is het dus iets wat we hebben en niet wat we zijn. Wat we zijn is de waarnemer van wat we hebben, genaamd het Ware Zelf dat het Geheel, het goddelijke, de eenheid in onszelf is en waarmee het één zijn het verlicht/volmaakt/echt zijn of kortweg het Zijn is. Tot op heden zijn we op zoek naar dat Zijn en zijn we dus ons niet-Zijn, ons ego. Ons ego wil dat we ons identificeren met wat we hebben, dus dat we zijn wat we hebben, want zo blijft het in stand. Tot op heden is het ego daar succesvol in geweest. Maar we moeten ons bevrijden uit ons ego, omdat het dualistisch en dus de staat van onbalans is die zelfdestructief is en nu de climax van die zelfdestructie wordt bereikt in de vorm van problemen die onze beschaving en zelfs ons voortbestaan bedreigen. Om die reden staat de religie die ons ego in stand houdt onder druk. Maar het ego vecht terug. Bijvoorbeeld door religieuzen als Smalbrugge en Leegte te laten zeggen dat het afschaffen ervan averechts werkt. Oftewel dat daarmee de deugden van religie verdwijnen. Maar verdwijnen die daar echt mee? Nee, integendeel. Dankzij het verdwijnen van religie kunnen we het Zijn, het één zijn met God, dat intrinsiek harmonieus is en waar we altijd naar op zoek zijn geweest, realiseren. Smalbrugge zegt dat het belachelijk is dat mensen zich willen identificeren met God. Daarmee belemmert hij de ontwikkeling van het Zijn. Hoogtijd dat hij kennis neemt van het Zijn en de ontwikkeling ervan.

Bron: Trouw, De Verdieping, 17 oktober 2014

Vraag het artikel, genaamd 'Religie afschaffen werkt averechts', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.