Op de vraag of een heilige een volmaakt mens is antwoordt professor Smalbrugge dat het niet een perfect persoon is, maar iemand die het goede zichtbaar maakt zodat je gaat geloven dat het goede altijd kan overwinnen. Zijn idee over heiligheid staat los van volmaaktheid, want met het streven naar volmaaktheid veroorzaak je veel ellende. Hij geeft het voorbeeld van het onhaalbare priesterideaal waarvan we weten hoeveel fout gedrag dat heeft opgeleverd.

Het idee dat professor Smalbrugge over heiligheid heeft is een typisch idee van het ego. Want het ego is onvolmaakt en weet derhalve niet wat volmaaktheid is. Het kan daardoor alleen in dualiteit zoals in goed en fout denken. Het weet daardoor niet dat er een toestand bestaat, te weten het Zijn, dat voorbij goed en fout gaat. Dit vanwege het feit dat het singulier is oftewel één is met het Geheel c.q. God en de Wil daarvan. Het ego beschouwt het goede als de prettige ervaring en het foute als de onprettige en voert een constante strijd om goed en fout oftewel voor het prettige en tegen het onprettige. Het doet dat, omdat het niet weet dat het opgeven van die strijd tot het Zijn leidt. Het is logisch dat het dat ook niet wil weten, omdat dat het einde van het ego betekent. Hoewel het instituut kerk beweert de mensen één met God te laten worden, is dat niet het geval. Het blijft immers in goed en fout denken zoals onder andere uit de woorden van Smalbrugge blijkt.

Matthias Smalbrugge is predikant in Aerdenhout en hooleraar kerk en cultuur aan de Vrije Universiteit.

Bron: Trouw 13 december 2013

Vraag het artikel, genaamd 'Heilig volgens professor Smalbrugge', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

 

 

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. De instituties verliezen hun autoriteit, hun hogepriesterschap van de waarheid. Zo ook de godsdient. Ze voelt zich aangevallen door de spiritualiteit die gericht is op innerlijke vrijheid en zich dus vrij maakt van de dogmatiek van de godsdienst. Maar de godsdienst slaat terug. Ze doet dat onder andere door zich in dit artikel minachtend uit te laten over de spirituele modes. Ze heeft kennelijk niet in de gaten dat het één zijn met God, waar ook de godsdienst naar streeft, hetzelfde is als innerlijk vrij zijn. En ze heeft niet in de gaten dat de staat van één zijn met God oftewel het Zijn gerealiseerd wordt door middel van ervaringen en niet door mentale concepten als (religieuze) dogma's. Char biedt ervaringen, geen waarheden, geen dogma's. Het gaat er niet om of wat zij zegt waar is, het gaat erom wat haar uitspraken doen, wat er geraakt wordt. Het ervaren daarvan is bevrijdend en daarmee een stap in de richting van het Zijn. De godsdienst verzet zich daar tegen en kan derhalve aangemerkt worden als belemmerend van zijnsontwikkeling.

Vraag het artikel, genaamd 'Verwar godsdienst niet met spirituele modes', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Bron: Volkskrant 21 oktober 2013

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Studium Generale Groningen organiseerde deze lezingen. Wat me in de begeleidende tekst opvalt, is dat de grote denkers kennelijk het Zijn niet gerealiseerd hebben. Want dan zou Schopenhauer weten dat geluk mogelijk is. Rousseau weten dat authenticiteit mogelijk is. Faucault weten dat een vrij handelend en denkend mens mogelijk is. En Kant weten dat absolute vrijheid mogelijk is. Dat filosofen hun filosofieën overnemen kan dan ook als belemmering van zijnsontwikkeling worden aangemerkt.

Bron: Studium Generale Groningen

 

 

 

 

 

 

Nog steeds denkt de mens dat zijn diepste ideaal, het verlicht/volmaakt/echt zijn of kortweg het Zijn, door middel van technologie is te realiseren. Dat belemmert de ontwikkeling van het Zijn.

Bron: NRC 20 september 2013

Dit schrijven Zwitserse en Britse psychologen in het juninummer van het Journal of Personality. Ze suggereren daarmee dat je niet zonder anderen jezelf kunt zijn. Ze weten kennelijk niet dat het Zijn bestaat en dat het de staat van volmaakt jezelf zijn is die niet afhankelijk is van anderen. Ze blijven kennelijk hangen in het ego dat gevangen is in de materie, de dualiteit, en dus geen midden, geen kern, kent. Met als gevolg dat het afhankelijk is van iets buiten zichzelf zoals anderen. Deze boodschap als waarheid brengen, is een regelrechte belemmering van de ontwikkeling van het Zijn.

Bron: NRC 23 mei 2013

Vraag het artikel, genaamd 'Jezelf ben je pas met anderen', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.