Vraag het artikel, genaamd "De onuitvoerbare opdracht jezelf te zijn", op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
De theoloog en filosoof Hans Achterhuis is in 2011 uitgeroepen tot de Denker des Vaderlands. Dat hij de opdracht jezelf te zijn onuitvoerbaar vindt, impliceert dat vrijwel de hele theologische en filosofische wereld van Nederland die opdacht onuitvoerbaar vindt. Dat is natuurlijk niet verwonderlijk, omdat die wereld zich bezig houdt met denken en niet met ervaren. Want als ze dat zouden doen, dan zouden ze ervaren wat jezelf zijn of beter gezegd je ego zijn is, en wat je ware zelf zijn of kortweg je Zijn is. Ze zouden tevens ervaren dat je ego zijn niet uitgevoerd hoeft te worden, omdat dat de begintoestand van ieder mens is die op aarde komt. En dat het Zijn de opdracht van het op aarde zijn is en dankzij het op aarde zijn uitvoerbaar is. Stellig beweren dat het onuitvoerbaar is, belemmert de ontwikkeling van het Zijn als zijnde de ideale wereld waar de mens al sinds het begin der tijden naar streeft en waarvan het realiseren nu van cruciaal belang is gezien het effect van de intrinsieke contraproductiviteit van het niet-Zijn c.q. het ego.
Beter worstelen met de ouderdom dan definitief kiezen voor de dood
ESMÉ WIEGMAN − Volkskrant 13/02/12, 00:00
EUTHANASIE Menselijke waardigheid moet het vertrekpunt zijn bij vragen over het levenseinde, niet het zelfbeschikkingsrecht.
De religie is altijd en vaak in zeer gewelddadige vorm tegen de ontwikkeling van het Zijn en daarmee tegen de goddelijke zelfbeschikking geweest die inherent is aan het Zijn, want alleen het instituut kerk weet wat God wil. Zo wordt ons nu weer door de religieuze politieke partij de ChristenUnie verteld dat we moeten kiezen voor het worstelen met ouderdom in plaats van te kiezen voor de dood c.q. euthanasie. Hoewel dat door het Tweedekamerlid Esmé Wiegman regulier en niet religieus beargumenteerd wordt, is het natuurlijk religieus ingegeven. De ChristenUnie zal dan ook niet en wellicht nooit voor euthanasie zijn zolang ze niet zelf tot zijnsontwikkeling overgaat en daarmee ervaart dat er goddelijke zelbeschikking bestaat. En bovendien ervaart dat zijnsontwikkeling de beste manier is om met de worsteling van het leven en dus ook van het ouder worden om te gaan. En tegelijk daarmee ervaart dat het leven, hoe pijnlijk soms ook, zinvol is en dat menselijke waardigheid en zelfbeschikkingsrecht hetzelfde zijn.
Vraag artikel, genaamd "Beter worstelen met de ouderdom dan definitief kiezen voor de dood", op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Sterke reactie van Iris Dijstra. Vraag deze reactie, getiteld "Niemand hoeft hele rit uit te zitten", op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Professor Dick Swaab bestrijdt in zijn boek "Wij zijn ons brein" het bestaan van het Geheel, het oneindig bewustzijn. Daarmee belemmert hij de ontwikkeling van het Zijn.
Lees verder.
Bron: Volkskrant 10 maart 2012.
Volgens de Amerikaanse filosoof Daniel Dennett zit er geen geest in de menselijke machine. Dat wordt zo gewaardeerd dat hij er de Erasmusprijs 2012 mee heeft gewonnen. Maar heeft de geëvolueerde mens echt geen God meer nodig? Als het over de moralistische God van de religies gaat, dan kunnen we stellen dat we die inderdaad niet meer nodig hebben, omdat die ons gevangen houdt in ons zelfdestructieve ego. Maar als het gaat over God als zijnde het Geheel waar we een integraal deel van zijn en waar alles uit voortkomt en dat alle verandering aanstuurt, dan gaat het er niet om of we God nodig hebben, maar slechts om de erkenning dat God een feit is. En tegelijk met die erkenning erkennen dat we God zijn en ons afvragen of we dat ook als zodanig ervaren. Als het antwoord daarop ontkennend is, dan kunnen we ons afvragen hoe dat komt en of we het willen en kunnen veranderen. Maar dit is niet waar Daniel Dennett het over heeft. Hij stelt gewoon dat we God niet meer nodig hebben en gaat daarbij voorbij aan het feit dat God een gegeven is en dat de erkenning daarvan van groot belang voor ons is, omdat het zijn van God c.q. het Geheel, de eenheid, de volmaaktheid is waar hij we al sinds het begin der tijden naar streven.
Is Daniel Dennett nu iemand die zijnsontwikkeling bevordert of belemmert? Hij bevordert het als hij onder God de moralistische God verstaat. En hij belemmert het als hij voorbij gaat aan het feit dat God een gegeven is en daarmee ook voorbij gaat aan het feit dat God in de mens zit en via zijnsontwikkeling de eenheid ermee gerealiseerd kan worden. Omdat hij het niet over een moralistische God heeft maar gewoon over God en het niet heeft over God in de hoedanigheid van het Geheel en God in de mens onkent via zijn uitspraak dat er geen geest in de menselijke machine zit, kan beter worden gesteld dat Daniel Dennett zijnsontwikkeling belemmert.
Bron: Volkskrant 24 december 2012
Wat is het toch jammer dat wetenschappers nog steeds proberen de werkelijkheid te analyseren terwijl de wetenschap al lang aangetoond heeft dat er geen vastigheden/zekerheden bestaan en er dus eigenlijk niets te analyseren c.q. te bewijzen valt. En wat is het toch jammer dat wetenschappers zich niet afvragen waarvoor die werkelijkheid er dan is als die niet te analyseren is. Ze zouden er dan achter kunnen komen dat die er voor de ervaring is. En dat die ervaring er is voor het realiseren van het ideaal te weten de ideale wereld, het Zijn (wie je echt bent), waar de mensheid al sinds het begin der tijden naar streeft en ook de wetenschap in wezen naar streeft. Zolang ze dat niet doen, blijven ze hun zelf-toegeëigende monopolie op de waarheid bewaken en gedragen ze zich als veroordelende inquisiteur ten opzichte van alles wat niet bewezen is. Niet wetende dat ze daarmee de ontwikkeling van het Zijn belemmeren terwijl het niet-Zijn oftewel het ego intrinsiek zelfvernietigend is en dat zo langzamerhand ons voortbestaan bedreigt.
Belemmering van zijnsontwikkeling.
