Margaret Wheatley PHd: Authority on leadership in chaotic times.
Margaret Wheatley is van mening dat we lessen moeten trekken uit de huidige crises. Dat we niet langer moeten focussen op geld, begeerte en competitie, maar op nieuwe waarden als samenwerking, samenzijn, gezonde relaties en gemeenschapszin. En dat we ons niet langer moeten laten leiden door onzekerheid, door angst.
Dat is een boodschap die velen geven in de huidige prézijnsontwikkelingsfase. Maar dringt het door tot de essentie? Ik meen van niet. Want het is makkelijk gezegd om ons niet langer te focussen op geld, begeerte en competitie. Maar wat houdt dat in? Houdt dat in dat we niet langer geld moeten willen hebben? En dat we ons niet langer moeten willen verbeteren als we daarmee beter worden dan een ander? Dat is onrealistisch. Dat is het ontkennen van het feit dat we ons in de materie, de vorm, bevinden waarin we geld en het willen hebben ervan nodig hebben om te overleven. En wat houden die nieuwe waarden dan in? Is dat zo nieuw of doen we dat al? Ja natuurlijk doen we dat al, want dat is wat wij als sociaal dier nou eenmaal doen. We kunnen het niet laten.
Maar ja, deze nieuwe waarden zijn natuurlijk populair, omdat iedereen weet heeft van de individualisering en van hetgeen dat teweeg heeft gebracht en nog brengt. Hat is dus een soort afzetten tegen de individualisering zonder te beseffen waarom dat er is en wat het betekent. Zonder dus te beseffen dat zich in de samenleving de kwantumsprong van ego naar Zijn aan het voltrekken is die in eerste instantie bestaat uit het vrij spel van ons ego als zijnde onze tot op heden bestaande individualiteit, onze staat van gevangenschap van de materie. Een vrij spel dat nodig in om ons bewust te worden van ons ego en zodoende ons ervan te kunnen bevrijden.
Het gaat er dus niet om ons te ontdoen van geld en competitie, maar om te Zijn en daarmee ons er vrij/onthecht oftewel zonder begeerte toe te verhouden. Dat Zijn realiseer je niet door jezelf te dwingen tot meer samenwerking en gemeenschapszin oftewel tot meer eenheid. Dat Zijn realiseer je door zijnsontwikkeling als zijnde de universele Weg naar het Zijn die door het leven zelf gedirigeerd wordt en oneindig eenvoudig en het moeilijkste is wat er is. Het Zijn is de staat waarin je qua bewustzijn één bent met het Geheel, het leven zelf, de natuur, God en je daarmee bevrijd hebt van je ego als zijnde de afgescheidenheid daarvan. Het gaat er dus om om niet vanuit het ego die je net als Margaret wil dwingen tot samenwerking en samenzijn, maar vanuit het innerlijk vrije Zijn samen te werken en samen te zijn. Temeer ook, omdat we ons dan niet langer laten lijden door onzekerheid en angst. Niet omdat we dat dan intentioneel niet meer doen zoals Margaret bepleit, maar omdat we dan innerlijk vrij zijn ervan en het dus non-intentioneel niet meer doen.
Magaret is afgestudeerd in Harvard. Wat zegt dat over deze universiteit? Heeft ook die, net als de Nederlandse universiteiten, niet in de gaten wat er aan de hand is in de samenleving, wat de bedoeling is van de huidige chaotische samenleving en wat de boodschap daarvan voor lijders is? Gaat het om samenzijn of om Zijn, beste lijders?
