De symptoombestrijding van Eckhart Tolle
Eckhart Tolle, auteur van “De kracht van het nu in de praktijk”.
Het herwinnen van het bewustzijn van Zijn en het verblijven in die toestand van ‘voelen-verwezenlijking’ is verlichting. Het grootste obstakel voor het ervaren van deze werkelijkheid van je verbondenheid is de identificatie met je verstand waardoor je denken dwangmatig wordt. Het verstand is een voortreffelijk instrument als je het goed gebruikt. Bij verkeerd gebruik wordt het echter erg destructief. Het goede nieuws is dat je je wel degelijk kunt bevrijden van je verstand. Je doet dit door de denker, de stem in je hoofd, oordeellos waar te nemen. Terwijl je naar de gedachte luistert, voel je een bewuste aanwezigheid – je diepere zelf – als het ware achter of onder de gedachte. De gedachte verliest dan al snel haar macht over je en houdt op doordat je het verstand meer van energie voorziet door je ermee te identificeren. Je voelt ook een subtiele opwelling van vreugde uit je binnenste komen, de vreugde van Zijn. In plaats van door ‘de denker waar te nemen’ kun je de gedachtestroom ook onderbreken door je gewoon volkomen te concentreren op het Nu.
De nuance.
De vraag is door wat het verstand aangestuurd wordt. Tolle heeft het niet over de in gedachten gevatte wil van je bewuste en onbewuste gevoelens. Terwijl duidelijk is dat die een in gedachten gevatte wil hebben. Anders kan je er immers niet naar luisteren. Hij heeft het helemaal niet over gevoelens. Laat staan over het ego als zijnde de gevangenschap van de materie, de dualiteit, dat hetzelfde is als de gevangenschap van c.q. de beheersing door de in gedachten gevatte wil van je gevoelens. En dat terwijl die gevangenschap - het ego - evident is. Want zonder dat zouden we niet naar vrijheid en eenheid oftewel naar volmaaktheid/verlichting/echtheid streven. Wat Tolle dus doet met zijn strijd tegen het verstand is symptoombestrijding waarbij hij ook nog het kind met het badwater weggooit. Want het verstand is niet alleen maar slecht. Het is ‘slecht’of beter gezegd het houdt ons af van de ontwikkeling van ons Zijn als het de gedachten zijn die door gevoelens geproduceerd worden. M.a.w. als ze door het ego geproduceerd worden. Want als het Zijn gerealiseerd is, is het verstand een instrument daarvan of beter gezegd van het leven zelf, van God, dat op niets anders uit is dan het realiseren van het Zijn, van de eenheid met het leven zelf, met God en dus van dat waar we ten diepste naar verlangen. Wat Tolle ervaart zodra hij het verstand uitgeschakeld heeft en in het Nu is, is niet meer dan het contact met de vreugde en de lichtheid van het Zijn. En dat wekt de schijn van één zijn ermee. Omdat het slechts schijn is, raadt hij je aan om te blijven mediteren, te blijven kijken naar je verstand, je blijvend te concentreren op het Nu terwijl dat Nu, zoals door de wetenschap is aangetoond, niet het echte Nu is. M.a.w. je moet iets blijven doen om het Zijn te kunnen ervaren terwijl je in het Zijn niets meer hoeft te doen om het Zijn te ervaren en je bovendien in het echt Nu, het Nu van de singularitet c.q. het zwarte gat, bent. Kortom, Tolle doet aan symptoombestrijding. Hij leidt je niet naar je Zijn.
