Leidt Advaita naar het Zijn?

In het Advaita-tijdschrift ‘InZicht’ van 1 februari 2014 staat de vraag centraal: Wat is ethisch handelen? Aangezien dit tijdschrift zich bezig houdt met het onderzoek naar verlichting c.q. het Zijn, worden alle verhalen erover in deze context geplaatst. Wat me daarbij opvalt is dat er geen eenduidigheid is terwijl het antwoord op die vraag oneindig eenvoudig is. Dat zegt mij dat ook de Advaita ondanks het al duizenden jarige bestaan ervan nog niet gevonden heeft waar zij naar op zoek is. Ik heb me afgevraagd: waarom? Al lezende werd mij dat duidelijk. De beoefenaars ervan gaan er vanuit dat inzicht in het Zijn naar het Zijn leidt en dat totaal inzicht in het Zijn het zijn van het Zijn is. Daartoe hebben ze een redeneertrant ontwikkeld waarin ze waarheden verwerpen en aannemen zodat uiteindelijk duidelijk wordt dat je al verlicht c.q. het Zijn bent. Zo stellen ze bijvoorbeeld dat het toelaten van gevoelens in feite betekent dat je er vanaf wilt. Ze weten kennelijk niet dat het toelaten niet het verlies van gevoelens betekent, maar het vrij/los zijn van de wil ervan. En zo stellen ze ook dat de mens in wezen oftewel in het bewustzijn non-dualistisch is en de dualiteit derhalve een illusie is. Dat betekent dat ze ook de ervaring van de dualiteit, dus gevoelens, als illusie beschouwen. Ze onderbouwen dit door de ervaring dat gevoelens (en de gedachten ervan) vanzelf verdwijnen en dat ze er dus alleen maar naar hoeven kijken. Dat is zondermeer een vlucht bij de ervaring vandaan en is wel een heel slimme truc van het ego om in stand te blijven. Ze weten kennelijk niet dat gevoelens inclusief de wil ervan weliswaar het Zijn blokkeren, maar dat zijnsontwikkeling als zijnde het innerlijk toelaten ervan tot bevrijding ervan en daarmee tot het Zijn leidt. Met andere woorden, we moeten door de gevoelens oftewel door de materie, de aarde, heen (de incarnatie voltooien) om het Licht van het Zijn daadwerkelijk te worden oftewel de hemel op aarde te realiseren. Verder weten ze kennelijk ook niet dat het leven, dat op niets anders uit is dan het realiseren van het Zijn, je precies op het juiste moment in precies die omstandigheden brengt waardoor je geconfronteerd wordt met precies die gevoelens die nodig zijn voor het realiseren van je Zijn. Hetgeen de onmisbaarheid van gevoelens en de omgang ermee voor het realiseren van het Zijn aantoont. Kortom, als gevolg van het achterwege zijn van zijnsontwikkeling hebben ze wel inzicht in het Zijn, maar zijn ze het niet. Advaita leidt dus niet naar het Zijn en kan daarom als prézijnsontwikkeling worden aangemerkt. Het is pré, omdat het bewust zijn van gevoelens een eerste stap in zijnsontwikkeling is.

Voor een ander voorbeeld hieromtrent, zie Joanika

Voor het antwoord op de vraag: Wat is ethisch handelen vanuit het Zijn? zie.