Robbert Dijkgraaf: Higgs en dan niks?
Tsja, wat als er na het Higgsdeeltje niets meer te vinden is. Volgens Robbert betekent dat het einde van het reductionisme. Dat wil zeggen dat het hele gebouw van verklaringen over de natuur, het universum, dat met name door de wetenschap is gebouwd, in elkaar stort. Is dat erg? Ik vind van niet. Want dan is de wetenschap in haar door zichzelf aangemeten functie van hogepriester van de waarheid eindelijk uitgepraat. Dan kan zij niet anders dan zich overgeven aan het leven. Maar het gaat hier natuurlijk niet om de wetenschap als deelgebied van ons bestaan. Het gaat om iets wat ons allen aangaat. Het gaat om ons ego, onze gevangenschap van de materie/de dualiteit, die vanuit de beheersdrang ervan wil weten hoe het universum in elkaar zit om het te kunnen beheersen en daartoe de wetenschap heeft uitgevonden. Het is dan dus het ego die uitgepraat is. En dat betekent dat eindelijk een begin kan worden gemaakt met de realisering van het Zijn als zijnde de toestand waarin we één zijn met en in (non-intentionele) overgave zijn aan het leven en daarmee ons diepste ideaal, ons volmaakt zijn, hebben gerealiseerd. Zo te lezen is Robbert nog niet uitgepraat. Hij zoekt verder. Wat mij betreft is dat zinnig als hij op zoek is naar nieuwe technologie. Maar is het onzinnig als hij op zoek is naar de verklaring van alles. Want het universum is als mysterie ontworpen en dient dat te blijven omdat anders het ego, dat we niet zijn maar hebben, in stand kan blijven en ons bestaan in de materie oftewel op aarde, dat juist bedoeld is om bewust één te worden met het leven, zinloos is.
Zie ook het artikel: 'Higgs bewijst behoefte aan houvast'. (scroll naar beneden).
Bron: NRC 1 en 14 september 2013.
Vraag het hele artikel, genaamd 'Higgs en dan niks', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.