Hoe God verdween uit de kerststal
De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk.
Dat houdt onder andere in dat het geloof in God of beter gezegd de religie met al zijn dogma's aan zeggingskracht verliest en uiteindelijk verdwijnt. Want het Zijn is het één zijn met God en is geloven in God dus niet langer nodig.
Dit artikel maakt duidelijk dat dit geloof in God uit de samenleving verdwijnt en de kwantumsprong dus zijn werk doet. De auteur maakt zich wel bezorgd over dit verdwijnen van God. Hij zegt: '"Tegenover fundamentalistische fanatici lijken we moreel soms nogal onthand. Het westers ideaal van individuele autonomie betekende een geweldige bevrijding, maar levert geen strijdbaar tegenverhaal op, met een gemeenschappelijke ziel. We lijken soms weinig meer in te kunnen brengen dan dat homohuwelijk en transgenderdom de absolute hoogtepunten van de wester-seculiere beschaving zouden zijn. En narcistisch Mindfullness moet dan de geestelijke leegheid van ons gestreste en hypermaterialistische cultuur compenseren. Dat kan toch niet alles zijn? ...... Omdat we nergens meer in geloven, geloven we vooral in wat nog praktisch werkt. De westerse netwerksamenleving is een ' 'pragmacratie' geworden. Dat klinkt toch wel erg armoedig. Onze seculiere conditie vraagt om moreel onderhoud. Om de gierende angst- en onveiligheidsgevoelens van deze tijd te bestrijden, zullen we opnieuw gedeelde opvattingen moeten ontwikkelen."
De auteur blijkt radeloos. Alle houvast verdwijnt. Het enige wat hij kan doen is Mindfullness om het door hem veronderstelde narcisme ervan verwerpen en pleiten voor moreel onderhoud en gedeelde opvattingen. Maar dat is nu precies waar het niet om gaat in de kwantumsprong. Teruggrijpen naar moraliteit is achterhaald omdat het houvast veronderstelt terwijl de wetenschap heeft aangetoond dat dit niet bestaat en tegelijk daarmee de mensen zichzelf willen zijn en dus geen dogma's en het veronderstelde houvast daaraan meer willen. Ook het traditioneel in het verleden als ketters (blasfemisch) en tegenwoordig als zweverig verwerpen van de nieuwe spiritualiteit die God in de mens zoekt en waarvan bijvoorbeeld Mindfullness een eerste stap is, kan niet meer. Wat nodig is, is de ontwikkeling van het Zijn. Want daarin is de mens één met God en heeft hij geen houvast meer nodig. Ook is dan zijn ideale wereld gerealiseerd waarin het niet langer nodig is voor het leven hem te confronteren met zijn pijn als zijnde zijn afgescheidenheid van het leven, van God. De gedeelde opvatting moet dus niet in de moraliteit gevonden worden, dus een norm of een waarde zijn, maar moet de noodzaak van de realisering van het individuele Zijn, het één zijn met alles, zijn.
Zie ook het artikel over Hans Boutellier,
Bron: Volkskrant 28 december 2015