Donald Trump wordt de nieuwe president van de Verenigde Staten. In combinatie met de Brexit, het Oekraïne referendum en vergelijkbare processen is daarmee een duidelijke trend zichtbaar geworden. Alle deskundigen vragen zich af hoe dat mogelijk is gezien zijn gedrag. Niemand maar dan ook werkelijk niemand weet tot de fundamentele oorzaak en oplossing daarvan door te dringen. Het dichtstbij komt 'het verzet tegen de elite, de gevestigde orde, die de gewone man in de kou laat staan'. Want dat past in de evolutionaire kwantumsprong van ego naar Zijn die zich in de samenleving voltrekt als reactie van het leven op het feit dat de mens zichzelf dreigt uit te roeien en die de mens wil bevrijden van zijn ego, zijn gevangenschap van de materie, zijn intrinsieke onvrijheid.

Maar in dat inzicht ontbreekt zijnsontwikkeling als zijnde de methode waarmee de kwantumsprong voltooid kan worden en dus de echte oplossing is. Als gevolg daarvan wordt de oplossing weer gezocht in het ego-eigen maakbaarheididee, dus in het hebben van meer en meer via economische groei. Daarbij voorbijgaand aan het feit dat dat juist de existentiële dreiging vergroot. Trump jaagt ons dus de stuipen op het lijf. Temeer daar hij van het klimaatakkoord af wil en de bestaanszekerheid van mensen bedreigt (dreigende uitzetting, dreigende terugtrekking uit de NAVO, enz.).

Helaas is die existentiële angst precies wat de mens nodig heeft om zich bewust te worden van het feit dat dat het ego in stand houdt en dat dat via zijnsontwikkeling toegelaten moet worden om zich van het ego te bevrijden en daarmee het Zijn, de voltooiing van de kwantumsprong, te realiseren. Maar de gevestigde instituties willen hier niets maar dan ook niets van weten. Zelfs het SCP, het Sociaal en Cultureel Planbureau, als zijnde de adviseur van de instituties niet. Ik ben dan ook benieuwd wat de volgende stap van het leven is om ons tot zijnsontwikkeling te dwingen. Meer terreur? Meer milieuvernietiging? Meer opwarming van de aarde en bijbehorende natuurrampen? Meer koude of misschien wel hete oorlog? Meer nucleaire dreiging? Meer verharding van de samenleving? Meer geloofsstrijd? We zullen het zien.

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat de intrinsiek zelfdestructieve onbalans van het ego die zich nu manifesteert in de dreigende vernietiging van de mens via de opwarming van de aarde de vraag oproept: 'What will save the world?'

Het Nexus Institute stelt deze vraag op grond van de volgende constateringen: "Extremisme, fanatisme en barbarij zijn alom manifest. Meer en meer autoritaire regimes ontstaan en het fascisme keert terug in de westerse en Arabische wereld, politieke en academische ontkenningen ten spijt. De begrippen democratie en vrijheid worden maar al te vaak misbruikt, en verliezen daardoor hun betekenis. De cohesie in de samenleving en de solidariteit tussen volkeren verdwijnt en sociale ongelijkheid en xenofobie nemen toe. Er zijn machtselites zonder enige moraal die politiek onaanraakbaar zijn. De pax Americana is niet geëvolueerd tot een pax Humana. In plaats daarvan kennen we een hernieuwde strijd om de wereldheerschappij. De wereld zoals wij die nu kennen wordt afgebroken en vervuild, de vernietiging van de aarde gaat alsmaar door. Techniek blijkt naast een zege ook een monster van Frankenstein te zijn. Internationale instituties en organisaties verliezen gezag en daadkracht, en alom vermindert het vertrouwen in een democratische wereldorde. Geestelijke waarden en deugden lijken te verdwijnen in een oceaan van angsten, onzekerheden en begeerten. De taal van de muzen, de wereld van het boek, de liefde voor de wijsheid zijn fenomenen behorend bij een tijdperk dat definitief voorbij lijkt: het tijdperk van een door burgers gecultiveerd humanisme. Ondertussen zijn er een miljoen mensen op de vlucht voor oorlog, geweld en armoede, die nergens welkom zijn... Wat zullen de gevolgen zijn? Als de toestand zo ernstig is als de berichten uit de wereld doen vermoeden, moet vervolgens de vraag worden gesteld wat nu eigenlijk het defect in onze beschaving is. Want waarom gaat het, blijkbaar, steeds weer mis?"

"Aan reeds gegeven antwoorden ontbreekt het niet. Het defect in onze samenleving zou komen door: Satan (de gnostici), de erfzonde (Paulus en Augustinus), menselijke begeerte (Spinoza), een gebrek aan zelfstandig denken (Kant), religie (Voltaire en Feuerbach), de rede (Rousseau), een crisis in de rede (Husserl, Horkheimer, en Pirsig), de dood van God (Nietzche), het kapitalisme (Marx), de pathologie van de beschaving (Freud), het verval van waarden (Herman Broch), de democratie (Ortega y Gasset), de teloorgang van het Europees humanisme (Thomas Mann),....Om slechts een paar filosofische visies te noemen die allemaal claimen de oorzaken van het defect in onze beschaving te kennen."

"Daarnaast zijn er uiteraard ook de niet minder belangrijke sociologische en pragmatische analyses die de crisverschijnselen in onze maatschappij willen duiden. Vaak wordt dan gewezen op het gecultiveerde egoïsme van het neoliberalisme, de economische crisis en de sociale ongelijkheid, het verraad der elites en verandering van machtsstructuren, de verwetenschappelijking en technologisering, het materialisme en decadentie, religieus fanatisme, ressentiment en verleidingen van de totalitaire politiek, de gecultiveerde betekenisloosheid door massamedia en de amusementsindustrie, een gebrek aan solidariteit en gedeelde verantwoordelijkheid in een geïndividualiseerde samenleving."

"Welke van deze antwoorden kunnen het beste de huidige toestand en ontwikkelingen in de wereld duiden? Pas als we dat weten, kunnen we pogen een antwoord te geven op de belangrijke vraag: Wat zal de wereld redden?"

Tot zover de tekst van het Nexus Institute. Duidelijk is dat er een oneindig aantal oorzaken en oplossingen gevonden kan worden die allemaal met elkaar samenhangen en mede daardoor niet doordringen tot de essentie van het probleem en dus ook niet van de oplossing. Dat is logisch, omdat ze zich allemaal bevinden op het niveau van de oneindig complexe vorm, de dualiteit. En dus bevinden op het niveau van het ego als zijnde de bewustzijnsstaat van de gevangenschap van de vorm, de dualiteit. Een gevangenschap waar de mens zich al in bevindt sinds het begin van zijn bestaan, ook al streeft hij sinds dat begin, zij het onbewust, naar de bevrijding van zijn ego via de zoektocht naar zijn verlicht/volmaakt/echt zijn of kortweg zijn Zijn. Die zoektocht is tot op heden mislukt. De reden daarvan is dat hij het Zijn zoekt in de vorm terwijl het geen vorm is. Dat mislukken heeft tot gevolg dat het ego, dat intrinsiek dualistisch en dus de staat van onbalans is die zelfdestructief is, nu de climax van deze zelfdestructie bereikt. En wel in de vorm van de vele crises met in ultimo de opwarming van de aarde die het voortbestaan van de mens bedreigt.

Wat de wereld zal redden is dus de ontwikkeling van het Zijn. Maar die ontwikkeling is het grootste taboe van de mens en ontbreekt dus in de samenleving. Sterker nog, die ontwikkeling wordt tegengewerkt dan wel genegeerd. Net als alle instituties maakt ook de wetenschap en dus ook het Nexus Instituut zich daar schuldig aan zo blijkt uit de pogingen van NLbe. Bekijken we het lijstje van de sprekers tijdens deze conferentie dan wordt duidelijk dat het taboe hoogstwaarschijnlijk overeind zal blijven en derhalve de crises zullen toenemen. Wellicht met als gevolg: 'Human extinction in our lifetime'.

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat de dogma's wegvallen. Het verzuilde onderwijs is een leverancier van dogma's. Dat onderwijs zal dus weg moeten. Dit artikel is een pleidooi daarvoor. Wat de mensen na dat wegvallen van dogma's dan als bron van zelfsturing kunnen gebruiken wordt echter niet verteld. De reden daarvan is dat het Zijn en de ontwikkeling ervan het grootste taboe van de mens is. Het afschaffen van het verzuilde onderwijs biedt in ieder geval de mogelijkheid om zijnsontwikkeling toe te laten. Om die reden kan dit artikel als wegbereidend voor zijnsontwikkeling worden aangemerkt.

Vraag het artikel, genaamd 'Schaf het verzuilde onderwijs af', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Bron: Trouw 20 augustus 2016

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat in eerste instantie het ego vrij spel krijgt. Nelleke Noordervliet heeft dat in de gaten zoals uit dit artikel blijkt. De mensen keren zich af van de politiek en stemmen tegelijk op die partij die de politiek reduceert tot nep-politiek en daarmee ongeloofwaardig maakt. De politiek verliest daardoor haar traditionele autoriteit van hogepriester van de waarheid. In het Zijn is de mens innerlijk vrij en dus vrij van autoriteit. Hetgeen niet betekent dat de mens niet kan uitvoeren wat de politiek wil. Dat geschiedt dan niet door het intrinsiek onvrije en dus ongewenste ego, maar door het vrije Zijn.

Opmerkelijk is dat ze het heeft over een dodelijk egoïsme. Ze voelt kennelijk aan dat het intrinsiek zelfdestructief is.

Mooi voorbeeld van wegbereiding van zijnsontwikkeling.

Bron: Trouw 4 juni 2016

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat het maakbaarheididee als zijnde de tot op heden gehanteerde grondslag van ontwikkeling en probleemoplossing aan zeggingskracht verliest. Dit met als gevolg dat er geen maakbaarheidsverhaal voor de samenleving meer is. En dat terwijl de problemen, mede gelet op het klimaatprobleem, groter zijn dan ooit. Zelfs het geloof is niet in staat dat verhaal te leveren. Want God is dood, althans de institutionele God, de God van de religies, de kerk, de dogmatische God.

Wat is het alternatief?
Smalbrugge zegt: "In heel Europa snakken we naar een verhaal dat gebaseerd is op een mensbeeld dat ons vertrouwen geeft in samenleven, de ruimte biedt aan menselijke kwetsbaarheid en imperfecties."

Mooi gezegd, maar onder vertrouwen in samenleven wordt over het algemeen vertrouwen in pijnloosheid verstaan. Dus een verhaal dat bij de pijn vandaan gaat in plaats van er naartoe. Het maakbaarheididee heeft dat soort verhalen opgeleverd, maar daar is nu een eind aan gekomen. Het moet dus een verhaal zijn dat naar de pijn toe gaat, dat de pijn toelaat. Dat verhaal is de ontwikkeling van het Zijn, het diepste ideaal van de mens. Een verhaal dat niet gaat over vorm, maar over geest of beter gezegd over bewustzijn. Zijnsontwikkeling is echter het grootste taboe van de mens en ontbreekt derhalve in de samenleving. Dat betekenisvolle verhaal zal dus nog wel enige tijd op zich laten wachten.

Bron: Volkskrant 13 juli 206