De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Zelfs een wetenschapper als Peter Westbroek pleit voor zelfcivilisatie en daarmee impliciet voor het Zijn als zijnde de voltooide staat daarvan. Maar als rechtgeaarde wetenschapper denkt de heer Westbroek dat dat alleen met wetenschap is te realiseren en dus niet met spiritualiteit. Hetgeen natuurlijk een misvatting is. Want alleen spiritualiteit streeft naar de integratie van hemel en aarde dat in het Zijn gerealiseerd is.

Bron: NRC 16 november 2012
Boek van Peter Westbroek: Het grote verhaal van een kleine planeet. Uitgeverij Balans.

De kwantumsprong van ego naar Zijn zorgt ervoor dat mensen hun houvast verliezen. Normen en waarden vormen dat houvast en dienen derhalve ook verloren c.q. losgelaten te worden. Het kritisch bekijken van normen en waarden, zoals de nrcacademie doet, helpt daarbij. Zodoende draagt het bij aan het bevorderen van de kwantumsprong en is het wegbereidend voor zijnsontwikkeling als zijnde dé methoden waarmee de sprong voltooid kan worden.

Het vermogen tot zelfreflectie is onontbeerlijk voor zijnsontwikkeling. De kwantumsprong van ego naar Zijn ontwikkelt dat vermogen. Dat nu zelfs politici dat tonen betekent dat de kwantumsprong zijn werk doet. Dat geldt eveneens voor het vermogen tot mededogen. Volgens Marcel Canoy is dat nu zwak. Hopelijk verandert dat door er, zoals in dit artikel, aandacht aan te besteden.

Vraag het artikel, genaamd "Eindelijk tonen politici zelfreflectie", op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Bron: NRC 14 november 2012

Zowel de liberaal als de sociaal democraat eist geld van het leven. De liberaal op grond van eigen verdienste en de sociaal democraat op grond van rechtvaardigheid. Beide hebben ongelijk. Ze hebben geen recht op geld. Het valt ze toe om de les van het leven te leren. Die les bestaat uit het opgeven van het gevecht tegen het leven die door de wil van het ego (begeerte, verlangen) wordt gevoerd en uit de overgave aan de Wil van het leven die bestaat uit de impuls tot manifestatie in het hier en nu oftewel uit dat wat vanzelf gebeurt. Die les wordt geleerd door middel van zijnsontwikkeling.

Vraag het artikel, genaamd "Heb je recht op geld?", op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Bron: Volkskrant 12 november 2012

Het feit dat Turkije islamitisch is, werpt volgens professor Thomas van der Dunk een enorme culturele hindernis op voor de toetreding van dat land tot de Europese Unie. Tayfun Balςik vraagt zich daardoor af of hij een minder mens is als gevolg van zijn islamitische roots. Wat is het antwoord daarop vanuit het perspectief van het Zijn? Tayfun is geen minder mens, maar hoogstwaarschijnlijk wel minder zichzelf of anders gezegd: meer zijn ego. Dit vanwege het feit dat de islamitische cultuur sterk dogmatisch en daardoor disharmonieuzer (minder respect voor het individu en vooral de vrouw en de ongelovige) is. Dat kan een culturele hindernis zijn, omdat de westerse cultuur, mede dankzij de verlichting, minder dogmatisch en daardoor harmonieuzer is. Zeker in deze tijd waarin de westerse mens zowel moreel als maatschappelijk sterk op zichzelf wordt teruggeworpen en daardoor zichzelf moet en wil zijn en op zoek is naar het Zijn (wie hij echt is).

Dit artikel is wegbereidend voor zijnsontwikkeling, omdat het helderheid uitlokt over het verschil tussen meer en minder ego oftewel over meer en minder verlicht zijn c.q. Zijn.

Bron: Volkskrant 14 november 2012

Vraag het hele artikel, genaamd "Minder mens door islamitische roots", op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Deze film toont aan dat de spiritualiteit die Nyenrode biedt geen zijnsontwikkeling, maar prézijnsontwikkeling is. De reden daarvan is dat het een spiritualiteit is die nog door het ego, als zijnde de gevangenschap van de materie, de dualiteit, wordt bepaald en daardoor gaat over manieren van doen, dus over ethiek (ethische waarden), spirituele technieken en gedragsvormen terwijl het Zijn, als zijnde het doel van spirituele ontwikkeling, waardenloos is, geen technieken toepast en geen manier van doen is. Verder wordt gezegd dat de oplossing van de huidige crises bestaat uit het veranderen van ons denken en onze manier van doen terwijl de oorzaak ervan de bereikte climax van de intrinsieke onbalans van het ego is en derhalve de oplossing de intrinsieke balans van het Zijn is. Nyenrode creëert zo wel een begin van spirituele ontwikkeling, maar mist de essentie waardoor het neigt naar religie. Zo draag Nyenrode niet bij aan de echte oplossing van de crises en ook niet aan de ontwikkeling van spiritueel entrepreneurschap. De zijnsentrepreneur is de onbevangen, de in overgave aan de Wil van het Geheel, het leven zelf, het Ware Zelf functionerende en daardoor de volmaakte entrepeneur.

Wat drukt dit gedicht prachtig uit hoe zelfs een meisje van 11 jaar naar het Zijn kan verlangen. Want alleen daarin ben je blij met wat je hebt, al is er in het Zijn sprake van vervuldheid en dat is wat anders dan blijheid.

Bron: NRC 8 november 2012

Veelbelovende boodschap van deze Britse hoogleraren. Maar wat is de goede zelfbeheersing? Het onderdrukken van gevoelen of het vrij/los komen ervan? Dat laatste natuurlijk. Maar daar is zijnsontwikkeling voor nodig en dat is wat deze hoogleraren niet benoemen in hun artikel. Dus zal hun advies wel gericht zijn op onderdrukking. Temeer daar ze het hebben over discipline en zelfcontrole. Desondanks is dit artikel te beschouwen als wegbereidend voor zijnsontwikkeling, omdat het duidelijk maakt dat er een bewustzijn van gevoelens nodig is om een beter leven te krijgen en zijnsontwikkeling onder andere daarover gaat.

Bron: Volkskrant 3 november 2012

In wezen wil Jelmer Uitentuis met dit artikel dat we afstand doen van ons slachtofferschap. Maar wat is slachtofferschap eigenlijk? Is dat, zoals hij impliceert, dat je anderen de schuld geeft van je ellende? Met andere woorden, zodra je een ander verantwoordelijk stelt voor je ellende, ben je een slachtoffer. Welnu, dat is natuurlijk niet zo. Natuurlijk kun je een ander verantwoordelijk stellen voor je ellende. Het gaat erom van waaruit je dat doet. Doe je dat vanuit je ego of beter gezegd vanuit pijn als miskenning, angst, machteloosheid? Of doe je dat vanuit je Ware Zelf als zijnde innerlijk vrij/los van die pijn? In het eerste geval ben je een slachtoffer, in het tweede niet. Maar hoe weet je of iemand een slachtoffer is? Als de persoon ik kwestie geëmotioneerd is, dan is dat het geval. Maar pas op, diens manifestatie kan op geëmotioneerdheid lijken. Heftigheid kan ook het Ware Zelf manifesteren. Mensen die nog hun ego zijn, en dat is vrijwel iedereen, kunnen zich niet of wel bewust zijn van hun emoties. Als ze het wel zijn, kunnen ze besluiten om zich er niet door te laten leiden en pas reageren als de emoties gezakt zijn. Die manifesteren zich dan niet als slachtoffer ook al lijden ze nog aan pijn. Maar ze zijn nog steeds hun ego. Al is dat een persoon die bewuster is oftewel wiens bewustzijn, wiens Ware Zelf, hoger ontwikkeld is. Als de persoon één is met zijn Ware Zelf, dus het Zijn heeft gerealiseerd, dan is hij nonintentioneel vrij/los van zijn emoties en dus geen slachtoffer. Die kan zich dus niet meer als slachtoffer manifesteren, ook al lijkt dat, zoals hiervoor gezegd, wel zo. Dit artikel kan daarom worden opgevat als een oproep voor zijnsontwikkeling en daarmee als wegbereidend daarvoor. Het is alleen jammer dat dat niet wordt gedaan waardoor onduidelijk blijft wat wel een slachtoffer is en wat niet.

Bron: Volkskrant 8 november 2012.

Vraag het artikel, genaamd "Geen zin in slachtoffers", op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.