Goed dat deze vraag wordt gesteld. Want daardoor wordt duidelijker dat de waarheid van de wetenschap slechts een statistische waarheid is en dus niet als waarheid aangenomen hoeft te worden. Dat bereidt de weg voor naar de ontwikkeling van het Zijn dat geen waarheid heeft, maar waarheid is, en dus niet op zoek hoeft naar waarheid om keuzes te maken.
Bron: Volkskrant 13 oktober 2012
Positief denken is een dogma, een vorm van zelfdwang, en houdt daardoor het ego in stand. Maar gelukkig zorgt de kwantumsprong van ego naar Zijn ervoor dat dogma's als deze verdwijnen. Lees het boek "The antidote" van Oliver Burkeman.
Bron: NRC 5 oktober 2012
Het ego is afgescheiden van het Zijn en daardoor op zoek naar volmaakte vrijheid. Wat is het dan triest dat mensen als bijvoorbeeld Bernlef pas meer vrijheid ervaren als hun geheugen minder wordt. Temeer in de wetenschap dat de volmaakte vrijheid in de mens en dus ook in Bernlef zit en hij alleen maar aan zijnsontwikkeling hoeft te doen om het te realiseren.
Bron: Volkskrant 18 augustus 2012
Prachtig, deze oproep van Leen Zevenbergen (CEO van Qurius) om eerst te doen en dan pas te denken. Want het is wegbereidend voor zijnsontwikkeling. Het Zijn is immers de staat waarin je je hebt overgegeven aan de niet te kennen maar wel te ervaren impuls tot manifestatie in het hier en nu oftewel de Wil van het geheel, het leven zelf, God. Het lijkt echter wel of de heer Zevenbergen het denken uit wil schakelen. Dat is in ieder geval niet wat in het Zijn het geval is. Want het Zijn kan denken en aan de hand daarvan besluiten nemen, maar laat zijn handelen er niet door bepalen. Het Zijn kan dus ook plannen, maar is er niet gehecht aan, laat zich er niet door bepalen. Het is te hopen dat de heer Zevenbergen ervan op de hoogte is dat het leven zelf op niets anders uit is dan het realiseren van het Zijn en dat derhalve het volgen van de Wil, de impuls, daarvan buitengewoon confronterend kan zijn. Want zonder dat zou hij wel eens kunnen denken dat mensen die niet eerst kunnen doen en dan pas denken niet in zijn organisatie thuis horen. Dat zou jammer zijn, omdat juist die mensen dichter bij het Zijn kunnen komen. Die moeten dus niet weg, maar geholpen worden met zijnsontwikkeling.
Lees zijn boek: "Duurzaam@the speed of passion" dat is uitgegeven bij Business Contact.
Deel van artikel in ODE
Bron: NRC 2 oktober 2012.
Illustratie: Angel Boligan
Als gevolg van de zich voltrekkende kwantumsprong van ego naar Zijn waarin in eerste instantie het ego vrij spel heeft, is de samenleving verhard, gehaast en naarstig op zoek naar identiteit en houvast. Tijd voor kinderen is er niet meer terwijl ook die, en vaak meer dan hun ouders, onderhevig zijn aan de kwantumsprong. Kinderen zijn dan ook eigenlijk niet meer op te voeden. Hun verzet ertegen is hevig. En dat is logisch, omdat de kwantumsprong mensen dwingt het maakbaarheididee los te laten. Dat betekent dat harmonie niet meer te maken is en bijgevolg de disharmonie geaccepteerd en verwerkt moet worden. Dat verwerken is precies de bedoeling van de kwantumsprong, want dat leidt tot het Zijn. Maar het ego accepteert dat niet en verzet zich ertegen door middel van opvoedcursussen die uitpuilen van gedragsaanbevelingen en die zijnsontwikkeling, die uit is op het Zijn en daarmee op het sterven van het ego (is de gevangenschap van de persoonlijkheid), buiten de deur houden. Maar gelukkig zijn er tegengeluiden, zoals van Martine Borgdorff, die pleit voor een luisterend oor voor ouders. Dat is een belangrijk pleidooi, omdat ouders daardoor bewust kunnen worden van en acceptatie kunnen ontwikkelen voor hun gevoelens en daarmee een begin met zijnsontwikkeling kunnen maken. Om die reden kan dit artikel als wegbereiding van zijnsontwikkeling worden aangemerkt.
Vraag het artikel, genaamd "Opvoedmaffia", op via
De zich nu voltrekkende kwantumsprong van ego naar Zijn ontneemt de mens houvast en werpt hem daardoor terug op zichzelf. De mens ervaart daardoor de leegte die in hem aanwezig is. Het ego verzet zich uit overlevingsdrang heftig tegen deze ervaring. Vandaar de vlucht in alcohol, drugs en ook de kick van agressie, van chaos zoals in Haren. Het is dus geen incident, maar een symptoom, de top van een ijsberg die wordt aangeduid als de verharde en door begeerte gedreven samenleving. Zoals de kwantumsprong al aangeeft, is die op weg naar het Zijn. Het Zijn is de eenheid met het Ware Zelf dat de waarnemer is van onze gedachten en gevoelens en dus leeg is. En tegelijk de volheid is van het Geheel, het Al, het Universum. Kortom, dat vol-ledig oftewel volmaakt is. Zijnsontwikkeling is de universele Weg naar het Zijn. Maar dat ontbreekt in de samenleving. Het wordt dus hoog tijd dat dat verandert. Het gebeuren in Haren kan daartoe bijdragen en zodoende als wegbereiding van zijnsontwikkeling worden aangemerkt.
Het Zijn is de toestand waarin de tegenstellingen verenigd en overstegen zijn. Dat houdt in dat de mens zich niet langer identificeert met en laat sturen door één van de polen en daardoor in harmonie, in eenheid in verscheidenheid, is. De kiezer heeft van de VVD en de PvdA oftewel van de rechtse en de linkse politiek de grootste gemaakt en wel zo groot dat ze gedwongen zijn met elkaar te regeren. In termen van zijnsontwikkeling betekent dit dat de vrijheid en de verantwoordelijkheid maximaal en in evenwicht zijn. Dat lijkt op de toestand die in het Zijn heerst, maar is dat niet. Want het gaat hier om vrijheid en verantwoordelijkheid in de vorm (middelen, methoden, regels, e.d.) terwijl het daar in het Zijn niet om gaat. Die vrijheid en verantwoordelijkheid is onafhankelijk van vorm. Omdat het slechts om vorm gaat, is dit samengaan van vrijheid en verantwoordelijkheid geen toepassing van zijnsontwikkeling, maar wegbereiding.
Bron: NRC 13 september 2012
Illustratie: Siegfried Woldhek
Nee, het is geen kwestie van waarden. Professor Van Egmond beweert echter van wel. Maar dat komt waarschijnlijk omdat hij niet weet dat er een staat van zijn, te weten het Zijn, is die innerlijk vrij is en zich dus niet laat sturen door waarden, maar door het Geheel, het leven zelf, de natuur (zie) en dus de staat van volmaakte duurzaamheid is. Net zoals alles in de natuur, maar dan bewust. Toch komt de heer Van Egmond dichtbij het Zijn. Hij heeft het immers over het midden, het overbruggen van tegenstellingen. Dat gaat weliswaar niet over het Zijn en de ontwikkeling ervan, het is dus geen bevordering van zijnsontwikkeling, maar het kan wel als wegbereidend voor zijnsontwikkeling worden aangemerkt.
Bron: NRC 7 september 2012
Sanne Bloemink betoogt dat we niet zelf verantwoordelijk zijn voor ons geluk. Daarmee belemmert ze de ontwikkeling van het Zijn. Het Zijn is namelijk de staat van volmaakt geluk. Het wordt gerealiseerd door al je gevoelens, hoe pijnlijk ook, te accepteren en tot het punt van bevrijding oftewel tot het Licht van het Ware Zelf toe te laten en zodoende één te worden met dat intrinsiek harmonieuze c.q. gelukkige Ware Zelf. Dit betekent dat je kunt kiezen voor je geluk en er dus zelf verantwoordelijk voor bent.
Vraag het artikel, genaamd "We zijn niet zelf verantwoordelijk voor ons geluk", op via
De kwantumsprong van ego naar Zijn vereist dat men bewust wordt van gevoelens en ze toelaat. Dat betekent niet dat ze persé geuit moeten worden. Het betekent wel dat ze er voor het individu mogen zijn en dat niet de wil ervan, zoals bijvoorbeeld het luisteren naar (de wil van) de angst, opgevolgd wordt, want als dat gebeurt dan mogen de gevoelens er niet zijn en wordt de kwantumsprong tegengewerkt. Dat de gevoelens van politici er mogen zijn is nieuw en wegbereidend voor zijnsontwikkeling.
Vraag het artikel, genaamd "Politici mogen emoties hebben", op via
Bron: Volkskrant 1 september 2012
