Skip to main content

Neoliberalisme heeft moreel kompas duurzaam ontregeld

Neoliberalisme-heeft-moreel-kompas-duurzaam-ontregeld

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De kwantumsprong van ego naar Zijn begint met het vrij spel van het ego. Dit als gevolg van het wegvallen van het maakbaarheididee en in samenhang daarmee van de waarheid, de dogmatiek, van de instituties. De kwantumsprong is dus de oorzaak van de duurzame ontregeling van het moreel kompas. Het neoliberalisme staat voor vrijheid en geeft daardoor het ego ook vrij spel door regels en wetten te verminderen oftewel privatisering, marktwerking en zelfverantwoordelijkheid in te voeren. Het neoliberalisme is dus niet de oorzaak van de ontregeling, maar wel de katalysator. Moeten we dan het moreel kompas herstellen oftewel opnieuw dogma's invoeren? Nee, want dat is de evolutie terugdraaien en daarmee de voltooiing van de kwantumsprong verhinderen. Wat we moeten doen is de samenleving informeren over zijnsontwikkeling en er (financieel) voor zorgen dat iedereen het toe kan passen.

Bron: Volkskrant 25 januari 2013

Vraag het artikel, genaamd 'Neoliberalisme ontregelt moreel kompas', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Nederland gidsland?

Nederland-gidsland-01

 

 

 

 

 

Nederland-gidsland-02

Nederland is altijd gidsland in de wereld geweest voor wat betreft haar vrijzinnigheid en tolerantie. Geert Somsen, docent geschiedenis aan de Universiteit van Maastricht, vindt dat dit niet langer het geval is. Hoewel hij daar op het eerste gezicht gelijk in lijkt te hebben, is dat toch niet het geval. Nederland is nog steeds gidsland. Dit vanwege het feit dat zij voorop loopt in de evolutionaire kwantumsprong van ego naar Zijn en als gevolg daarvan in mijn boek wordt aangeduid als Hol(y)land. De kwantumsprong zorgt er namelijk voor dat de Nederlandse vrijheid en tolerantie vanandert van schijnvrijheid en -tolerantie in echte vrijheid en tolerantie. De schijn bestaat uit het feit dat het door het ego gecreëerd is en dus gebaseerd is op (de afwezigheid van) vorm c.q. beperking terwijl die afwezigheid niet bestaat. Het Zijn is innerlijk vrij/los/onthecht van vorm en daardoor echt vrij en tolerant. Daarbij aantekenend dat het Zijn niet alleen echt vrij, maar ook echt verantwoordelijk is en de tolerantie ervan zowel volmaakt aanwezig als afwezig is vanwege het feit dat het Zijn volmaakt flexibel en volmaakt standvastig is.

Bron: NRC 10 januari 2013

Vraag het artikel, genaamd 'Nederland gidsland', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

Een mooie tijd voor populisten

Een-mooie-tijd-voor-populisten

 

 

 

 

 

 

 


De kwantumsprong van ego naar Zijn zorgt ervoor dat de instituties, zoals de politiek, hun zeggingskracht verliezen en de mens oftewel de bevolking aan zeggingskracht wint. Dat verschijnsel wordt het populisme genoemd. De zeggingskracht daarvan wordt bepaald door het nog dominantie ego. Aangezien het ego dualistisch is, kan de macht ervan als gevaarlijk voor de beschaving worden aangemerkt. Vandaar de fascistisch ogende tekening van Petar Pismestrovic. Om die reden is het van groot belang de kwantumsprong zo snel mogelijk te voltooien. Maar helaas is dat nog niet tot de samenleving doorgedrongen.

Bron: NRC 11 januari 2013

Vraag het artikel, genaamd 'Een mooie tijd voor populisten', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Kerk Rome in diepste crisis sinds reformatie

Kerk-Rome-diepste-crisis-sinds-reformatie-01

 

 

Kerk-Rome-diepste-crisis-sinds-reformatie-02Kerk-Rome-diepste-crisis-sinds-reformatie-03De kwantumsprong van ego naar Zijn leidt ertoe dat de instituties die de waarheid in pacht hadden hun zeggingskracht verliezen. De kerk van Rome is een dergelijk instituut. Het is dan ook niet vertwonderlijk dat deze nu zo'n diepe crisis beleeft.

Bron: Volkskrant4 januari 2013

Vraag het artikel, genaamd 'Kerk Rome diepste crisis sinds reformatie', aan via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Emoties versus democratie

Emoties-versus-democratie-01

 

Emoties-versus-democratie-02

 

 

 

 

 

Emoties-versus-democratie-03De kwantumsprong van ego naar Zijn bestaat in eerste instantie uit het vrij spel van het ego oftewel van gevoelens/emoties. Dat gaat kennelijk zo ver dat het het overlegmodel van de democratie bedreigt. Is dat erg? Ja, dat is erg, omdat het ego dualistisch is en dus de dualiteit vrij spel heeft. Dat betekent dat onrechtvaardigheid/wreedheid/strijd/oorlog makkelijker vanuit de machthebbers kan ontstaan. Wat te doen? Het antwoord daarop is eenvoudig: zo snel mogelijk de samenleving informeren over de kwantumsprong en in staat stellen deze te voltooien door middel van zijnsontwikkeling.

Bron: NRC 4 januari 2013

Vraag het artikel, genaamd 'Emoties versus democratie', aan via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Raad van State: Boerkaverbod beperkt godsdienstvrijheid

Boerkaverbod-01
Volgens de grondwet is er godsdienstvrijheid. Het dragen van een boerka is volgens de voorstanders ervan een godsdienstige oftewel een door God gewenste uiting en moet dus mogen. Maar is het een door God gewenst uiting of een wens van het ego als zijnde de bewustzijnsstaat van afgescheidenheid van God en diens Wil? Het Zijn is de bewustzijnsstaat van één zijn met God en diens Wil. Die staat is innerlijk vrij oftewel dogmaloos. Bovendien kan de Wil van God alleen in het hier en nu ervaren worden en kan die ieder moment veranderen. Beweren dat God het dragen van een boerka als vaststaand feit wil en daar naar handelen is dan ook pleiten voor een dogma. Dat dat nu in de vorm van het verbod op het dragen van een boerka verboden wordt, kan dan ook gezien worden als wegbereidend voor het realiseren van het Zijn dat vrij is van dogma's.

Bron: Volkskrant 7 februari 2012

Vrijere samenleving creëert grotere ego's

In-een-samenleving-waar-veel-vanzelf-gaat-krijgen-mensen-grote-egos-01

 


 

 

In-een-samenleving-waar-veel-vanzelf-gaat-krijgen-mensen-grote-egos-02In-een-samenleving-waar-veel-vanzelf-gaat-krijgen-mensen-grote-egos-04A


 

 

De kwantumsprong van ego naar Zijn zorgt er in eerste instantie voor dat het ego vrij spel krijgt. Giselinde Kui[ers, antroploge en hoogleraar cultuursociologie aan de Universiteit van Amsterdam, bevestigt dat en daarmee draagt ze bij aan de wegbereiding van zijnsontwikkeling. Ze stelt tevens dat die ontwikkeling gevaarlijk is. Daarbij heeft ze het jammergenoeg niet over het feit dat het ego de staat van onbalans is die intrinsiek zelfdestructief is en nu de climax van die zelfdestructie bereikt. Wat volgens haar gevaarlijk is, is de aangenomen onbetwistbare waaarheid van met name de VVd dat als iedereen voor zichzelf zorgt dat we dan een samenleving krijgen waarin we allemaal optimaal functioneren.

Bron: NRC 6 januari 2013

Vraag het artikel, genaamd 'In een samenleving waar veel vanzelf gaat, krijgen mensen grotere ego's', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Is nondual coaching zijnsontwikkeling?

Er worden veel methoden aangeprezen die beweren het Zijn of andere benamingen daarvoor te realiseren. Maar het is maar de vraag of dat ook echt zo is. Natuurlijk is dat pas te toetsen als de methode ondergaan wordt. Maar de aankondiging van de methode geeft al een redelijk goede indicatie. Neem de nonduale coaching van Art of Life. Dat begint met een uitspraak van Eckhart Tolle, een spiritueel leraar die ik al meer besproken heb (zoekterm: tolle). Die uitspraak luidt:

“Je vindt geen vrede door de omstandigheden van je leven te veranderen,  maar door te beseffen wie je ten diepste bent.” 

De nuance. Het Zijn is de staat van vrede die hier bedoeld wordt. Maar realiseer je dat door te beseffen wie je ten diepste bent? Nee, want het gaat niet om het beseffen, maar om te zijn wie je ten diepste bent en dat vraagt om veel meer dan louter beseffen. Dat besef kan via een methode zoals meditatie bereikt worden. Maar dan ben je nog niet wat je beseft hebt. Om te zijn wat je beseft hebt, dien je aan zijnsontwikkeling te doen. Dat bestaat uit je over geven aan het leven zelf, toelaten wat het leven je aan ervaringen aanreikt en niet te luisteren naar de wil van je ego die je zijnsontwikkeling wil belemmeren.

Ook inzicht in de onderstaande werkwijze van Art of Life geeft een indicatie.

Art of Life biedt trainingen, retraites en individuele begeleiding aan op het snijpunt van spiritualiteit en persoonlijke ontwikkeling. De werkwijze is geïnspireerd door de wijsheid van boeddhisme, zen en christendom en op moderne vormen van bewustzijnsontwikkeling vooral het werk van Almaas, Zijnsoriëntatie, Kwantum Psychologie en Radiant Mind. Deze zienswijzen zijn samen gebracht zonder die als kant en klare leerstellingen te presenteren. ‘Onderzoek en behoud het goede’ is de leidraad op deze weg van bewustzijnsontwikkeling.

De nuance. Hoezo, onderzoek en behoud het goede? Als dat de werkwijze is, dan wordt de cliënt dus een aantal instrumenten aangereikt terwijl er elders ontelbaar meer instrumenten zijn en dan moet de cliënt maar zien wat die kiest en hoe die zich ermee redt. Dat noem ik dus geen zijnsontwikkeling, geen begeleiding naar en op de universele weg naar het Zijn. Daarmee help je mensen niet naar het Zijn!

Ook het volgende geeft een indicatie:

Non-dual Coachen luidt een fundamenteel nieuwe zienswijze in op coaching en therapie. De nonduale benadering kijkt verder dan de persoonlijkheid en ziet die als een constructie van de mind zonder werkelijke grond. Niet de verbetering van de persoonlijkheid staat op de voorgrond maar het contact met wie de cliënt ten diepste is. En dat is vrij en niet-geconditioneerd bewustzijn. Leven en werken vanuit het contact met die essentie, leidt tot een geheel nieuw zelf- en wereldbeeld, opent het hart, inspireert tot nieuw gedrag en is de bevrijding van veel onnodig lijden. 

De nuance. Het ego is de in de materie gevangen persoonlijkheid. In het Zijn is die gevangenschap opgeheven en is de persoonlijkheid dus vrij. Art of Life stelt de persoonlijkheid gelijk aan het ego en dat is een cruciale misvatting.

En dan de volgende uitspraak:

“Alles wat je denkt dat je bent, dat ben je niet.”  (Sri Nisargadatta Maharaj)

De nuance. Het Zijn is de afronding van een proces zoals hiervoor, in deze site en in mijn boek beschreven. Als dat Zijn gerealiseerd is, dan weet je dat je het gerealiseerd hebt. Maar is dat hetzelfde als denken dat je het gerealiseerd hebt? Want als dat zo is, dan heb je het dus volgens deze uitspraak niet gerealiseerd. Wat is dan het verschil tussen weten en denken? Het weten dat je het bent is een feit als je het bereiken van het Zijn ervaren hebt in een proces zoals hierboven beschreven en waarin je via de essentiële bewustzijnssprongen deel-zijn, deel-van-het-geheel-zijn en geheel-zijn aankomt in en samenvalt met het bijna niet te behappen Licht van het Zijn (zie mijn boek voor meer hierover). De uitspraak klopt dus wel, maar het is zeer de vraag of Art of Life de hier beschreven nuance daaromtrent aan kan geven gezien de vorige nuances.

Conclusie. De afzonderlijke woorden Zijn, nonduaal, ongeconditioneerd bewustzijn, e.d. doen vermoeden dat Art of Life in staat is mensen naar het Zijn te begeleiden, maar door de context van die woorden is dat zeer de vraag. De fouten daarin maakt iemand niet die het Zijn gerealiseerd heeft. En als je het het Zijn niet gerealieerd hebt, kun je mensen niet naar het Zijn begeleiden. Als Art of Life weet dat ze het Zijn niet gerealiseerd heeft, dan moet ze daar open over zijn.

Vooralsnog gaat NLbe er vanuit dat de nondual coaching van Art of Life een vorm van zijnsoriëntatie is in plaats van zijnsontwikkeling en dus tot prézijnsontwikkeling behoort.

Simon Critchley: De westerse mens kan niet zonder geloof, terug naar de moraal

De-westerse-mens-kan-niet-zonder-geloof-terug-naar-de-moraal-01De-westerse-mens-kan-niet-zonder-geloof-terug-naar-de-moraal-02


 

 

 

 

Intervieuw door Matthea Westerduin.

U schrijft dat voor u niet langer de vraag centraal staat hoe te leven, maar hoe lief te hebben.

'Mijn vorige boek verdedigt het idee van een filosofische dood, dat filosoferen bestaat uit leren hoe te sterven. De Griekse filosoof Socrates is daar een goed voorbeeld van. Hij hield zelf de controle over zijn dood en bepaalde wanneer en hoe hij zou gaan. Maar daar zit iets egoïstisch en liefdeloos in. Toen stuitte ik op de geschriften van middeleeuwse mystici, zoals Hadewijch.'

Wat kunnen we leren van die mystici?
'Dat liefde moeite kost en discipline vereist. Liefde is iets raadselachtigs voor ons geworden. We hebben het gereduceerd tot een wederzijdse uitwisseling van gunsten. Jij doet iets voor mij en ik doe iets voor jou. Het moet makkelijk en aangenaam zijn. Op die manier kan ik ook houden van deze bloem of van een kat. Maar ik verlang niet naar mijn kat.'

Waarom vindt u dit verhaal over de liefde maatschappelijk van belang?
'Niet alleen liefde, maar ook morele intuïtie moet je aanleren en trainen. Dat was een belangrijke kracht van religieus onderricht in de maatschappij. Of mensen het nu begrepen of niet, er was een soort vanzelfsprekende moraal. Je bent iets verplicht aan de ander: het verhaal van de Barmhartige Samaritaan. Dat die verhalen er niet meer zijn, brengt een risico met zich mee.

Zoals?
'Het staat er slecht voor. De religieuze verhalen zijn vervangen door een illusie van onafhankelijkheid en autonomie. We denken dat we onze identiteit kunnen vormgeven door opleidingen of op te treden in reality shows. Maar we zijn helemaal niet onafhankelijk en autonoom. Veel religieuze tradities erkennen die machteloosheid zonder lam te slaan. Het vroege christendom had geen enkele macht, maar was wel in verzet tegen de macht, tegen het Romeinse Rijk. Toen Paulus zich bekeerde werd hij van een Romeins staatsburger iemand zonder identiteit. Hij was niemand meer. Zonder enige status produceerde hij een revolutie, uit het niets, met niets.'

Moraliteit komt niet vanzelf, wil Critchley maar zeggen. Als illustratie noemt hij een boek van Samuel P. Oliner. Die onderzocht waarom in de Tweede Wereldoorlog sommige Nederlanders Joden lieten onderduiken en anderen niet. Hij ontdekte dat de eerste groep van huis uit meer aandacht mee had gekregen voor zorg en verantwoordelijkheid voor anderen. Zij konden beter hun eigen behoeften opzij zetten.

Critchley: 'Ik ben een fervent voorstander van een slecht geweten. Wij hebben een verantwoordelijkheid voor anderen, voor vluchtelingen en vreemdelingen. Ik vind schuldgevoel fantastisch. Ik zou willen dat er meer schuldgevoel was in de wereld. Pas dan zal de kans verkleinen dat mensen willekeurig worden verstoten of vermoord.'

En zo heeft de atheïstische Critchley zijn eigen evangelie vormgegeven: net zomin als een voetbalclub zonder clublied en hartstocht kan bestaan, kan de politiek buiten een publieke religie. De aftakeling van de democratische instituties is daar een illustratie van. Maar fundamenteler dan dat, is dat we ons idee van autonomie moeten opgeven en ons trainen in de liefde. We moeten onszelf veranderen. En als we daar een flinke dosis schuldgevoel voor nodig hebben is dat geen enkel bezwaar. We zijn het de ander verschuldigd.

De kwantumsprong van ego naar Zijn zorgt ervoor dat de mens innerlijk vrij wordt en dus ook vrij van moraal, van normen en waarden, van institutionele dogma's als die van het geloof, de religie. In eerste instantie creëert dat een vrij spel voor het ego en dat is waar velen nu moeite mee hebben, temeer daar de kwantumsprong gepaard gaat met crises die onze beschaving en zelfs ons voortbestaan bedreigen. Mensen als Critchley willen daarom terug naar de moraal en zelfs het afschuwelijke schuldgevoel creëren. Zij willen de evolutie dus terug draaien en daarmee het ego, de gevangenschap van de materie (de dualiteit tussen goed en kwaad) die de oorzaak van de crises is, in stand houden. Zij zien kennelijk niet dat de evolutie op weg is naar het Zijn en dat we daar altijd naar verlangd hebben. En dat dat de echte oplossing van de crises is. Mensen als Critchley belemmeren dus zijnsontwikkeling.

Bron: Volkskrant 3 januari 2013

Vraag het artikel, genaamd 'De westerse mens kan niet zonder geloof, terug naar de moraal', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Het brein van de bankier

Schitterend, die uitzending van VPRO's Tegenlicht over het brein van de bankier. Het maakt duidelijk waartoe het vrij spel van het ego, dat nu door de kwantumsprong van ego naar Zijn wordt veroorzaakt, kan leiden.
Zijn die bankiers dan zo slecht? Nee, ze zijn de zichtbaar extreme vorm van de kwantumsprong die zich in ieder mens voltrekt, maar waarbij niet ieder mens de intelligentie en de middelen heeft om zijn gedrag zo'n extreme consequentie te laten hebben. Want ook de consequentie van het gedrag van niet-bankiers is waarneembaar. Het wordt aangeduid als de graaicultuur, de zelfverrijking, de verharding van de samenleving, de juridisering, de privatisering of de neoliberalisering. Regulering kan helpen, maar de echte oplossing is het voltooien van de kwantumsprong, het realiseren van het Zijn.