Isha Judd van Urban Lotus.
"Het ego is een populair onderwerp in moderne boeken over spiritualiteit. Toch focus ik niet zoveel op het ego, want ik heb veel mensen zichzelf zien verliezen in hun strijd om er tegen te vechten of het te vernietigen. Het komt allemaal door een veelvoorkomende misvatting: het idee dat het ego an sich slecht of zelfs zondig is. Dit voedt het geloof in afgescheidenheid, en met name afgescheidenheid van het zelf.
Er is niks mis met het ego. Het is gewoon een vorm van bescherming. Het ego omvat het imago van iemand, de maskers en verdedigingsmechanismen die we gebruiken om onze onzekerheid achter te verschuilen. Om dit uit te leggen, gebruik ik vaak de volgende analogie:
Stel je voor dat je een ei bent. In je zit een adelaarskuiken. Deze adelaar staat voor je liefdesbewustzijn, je ware zelf, je volledige potentieel. Maar toch weet je nog niet dat deze adelaar bestaat, want nu ben je nog maar een ei. De eierschaal staat voor het ego. De functie van deze schaal is om datgene wat nog niet uitgebroed is te beschermen, om het adelaarskuiken te beschermen tegen de wereld tot hij er klaar voor is. Deze schaal kan zichzelf misschien uiten als valse trots of arrogantie, als onzekerheid of geveinsde nederigheid. Het is de stem die je vertelt dat er iets mis met je is, dat je anders moet zijn. Het is de stem die je altijd naar beneden trekt, je klein houdt, twijfelt, wantrouwt, piekert. Is er iets mis met de eierschaal? Nee. Die doet gewoon haar werk en biedt bescherming tot de adelaar sterk genoeg is geworden.
Wanneer het adelaarskuiken groot genoeg is, begint het de schaal weg te pikken. Hoe meer de schaal aan het licht wordt blootgesteld, hoe sneller ze uiteenvalt, want met elke nieuwe deuk, wordt de adelaar zich nog meer bewust van een realiteit die veel groter is dan hij ooit heeft gekend of durven dromen, dus zijn verlangen om los te breken en vrij te zijn wordt steeds groter.
Wanneer hij eindelijk is losgebroken, omarmt het licht hem vanuit elke hoek en koestert hij zich in de stralende glorie van zijn nieuwe koninkrijk. Hij slaat zijn vleugels uit, want hij weet dat hij niet meer wordt beperkt door de krappe ruimte van het ei; hij is de koning van de lucht.
Op het pad naar ontwaking hoef je het ego niet te vernietigen of er tegen te vechten: dit voedt je afgescheidenheid alleen maar.
Focus er juist op om de majestueuze adelaar in je te laten groeien. Wanneer je bewustzijn volgroeid is, zal het ego vanzelf wegvallen, zonder moeite, omdat het niets meer hoeft te beschermen."
De nuance.
Isha veronderstelt dat het ego er is om je te beschermen zolang je het Zijn niet gerealiseerd hebt en dus heel nuttig is. Daarbij gaat ze voorbij aan het feit dat het ego de gevangenschap van de materie, de dualiteit, is en dat het doel daarvan is om er vrij/los van te komen en zodoende het Licht in de materie te brengen, de hemel op aarde te realiseren, één te worden met het Geheel, de natuur, het leven zelf, je Ware Zelf, God of kortweg te Zijn. Verder stelt ze dat het ego (genaamd de eierschaal) vanzelf wegvalt als het bewustzijn volgroeid is. Daarbij gaat ze voorbij aan het feit dat het ego een eigen wil heeft en dat die wil tot op heden ons belemmerd heeft het Zijn te realiseren. Dat betekent dat het uiterst moeilijk en zelf het moeilijkste is wat er is om die wil te weerstaan of anders gezegd om het gevecht met het ego aan te gaan. Er is dus wel degelijk sprake van de noodzaak van een gevecht. Temeer daar het ego letterlijk sterft als dit gevecht gewonnen is. Zij pleit er voor dit gevecht niet aan te gaan en af te wachten tot het bewustzijn volgroeid is. Daarmee pleit ze eigenlijk voor wat in de spirituele literatuur 'De weg van het lijden' wordt genoemd en tot op heden de weg is die de mensheid afgelegd heeft, ook al leidt die weg momenteel tot de climax van de intrinsieke zelfdestructie van het ego in de vorm van existentiële crises. Ze pleit dus niet voor bewuste bewustzijnsgroei c.q. zijnsontwikkeling. Een typisch voorbeeld van egospiritualiteit c.q. spiritueel materialisme en dus van prézijnsontwikkeling.
De wetenschap stelde jarenlang de verkeerde vragen en gaf ons dus verkeerde antwoorden, contateert Ivan Wolffers in zijn afscheidsrede als hoogleraar aan de VU.
De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat betekent dat alles wat louter op het ego-eigen maakbaarheididee is gebaseerd - en dat is de medische wetenschap - geconfronteerd wordt met fundamenteel falen. Vandaar de twee uitspraken van hem hier links. Maar wat is dan het grote verhaal? Dat is in dit verband natuurlijk het realiseren van het Zijn. Want het Zijn is de toestand waarin de afgescheidenheid van de mens van het geheel, het leven zelf, de natuur, God, het Ware Zelf opgeheven is. M.a.w. waarin de mens heel oftewel in harmonie is. Gegeven het feit dat het leven op niets anders uit is dan het realiseren van het Zijn betekent dit praktisch dat hij niet langer geconfronteerd hoeft te worden met zijn gevoelens waartoe het leven onder andere ziekte voor uitgevonden heeft.
De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Ook in de medische wetenschap. Tom Schumacher, kankeronderzoeker, is er namelijk achter gekomen dat het lichaam ook zelf kanker kan bestrijden als het immuunsysteem versterkt wordt. Dat roept de vraag op: Waarom is het lichaam niet immuun voor kanker? Gegeven het feit dat de mens tot op heden de gevangene was van de dualiteit oftewel zijn ego was en daardoor in de staat van onbalans oftewel in gevecht met zichzelf verkeerde die zelfdestructief is, kan worden gesteld dat dat de oorzaak is van een structureel zwak immuunsysteem. Op grond hiervan lijkt te kunnen worden gesteld dat de ontwikkeling van het Zijn, als zijnde de staat van volmaakte balans, dé methode is voor het realiseren van volmaakte immuniteit voor kanker.
