De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat betekent dat de mens uiteindelijk al zijn houvast, waaronder kennis, verliest. Dat uit zich onder andere in de achterdocht van het publiek jegens de wetenschap. Mevrouw Te Molder, hoogleraar strategische communicatie aan de Wageningen Universiteit, meent daarom duidelijk te moeten maken dat de wetenschap geen alleenrecht op de feiten heeft.

Bron: Volkskrant 28 augustus 2014
Auteur: Margreet Vermeulen

Zie ook het artikel: Wij wetenschappers moeten pijnlijk eerlijk en nederig zijn van Heino Falcke.

Homeopathisch arts Jan Scholten heeft een lintje gekregen en is daardoor Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Hij vindt het een erkenning van homeopathie. Maar de kritiek is niet van de lucht. Er zijn zelfs vragen in de Tweede Kamer over gesteld. Dat geeft niet alleen aan hoe groot de weerstand tegen homeopathie is, maar vooral tegen zijnsontwikkeling. Want wat homeopathie doet, is in beginsel hetzelfde als wat zijnsontwikkeling doet. Met dit verschil dat homeopathie doelgericht is en zijnsontwikkeling niet. Homeopathie richt zich immers op een bepaald gevoel terwijl zijnsontwikkeling het in aanvang onbekende gevoel dat relevant is vanzelf in het bewustzijn laat komen. Daarmee is het toegelaten en is een zekere mate van bevrijding ervan opgetreden. En het is precies die bevrijding van gevoelens die tot het Zijn leidt. Weerstand tegen homeopathie is dus weerstand tegen zijnsontwikkeling en daarmee tegen de echte oplossing van crises in het algemeen en de huidige existentiële in het bijzonder. Maar bewerkstelligt het ook de genezing van ziektes? Volgens Jan Scholten kan dat voor wat betreft homeopathie het geval zijn. Dat is logisch, want het niet-Zijn c.q. het ego is de staat van gevangenschap van de materie die de zelfdestructieve staat van onbalans is en die derhalve disharmonie zoals een ziekte teweeg kan brengen. Wordt de harmonie dan enigszins hersteld door de gevoelens die onder de ziekte liggen toe te laten, dan heeft dat een harmonieus effect op de ziekte.

Opmerking. Het feit dat Jan Scholten een lintje heeft gekregen kan worden opgevat als bevordering van zijnsontwikkeling. De weerstand ertegen als belemmering ervan. Maar het lintje is een doorbraak van deze belemmering en daardoor een bevordering. Vandaar dat dit bericht geplaatst is in de categorie 'bevordering zijnsontwikkeling'.

Bron: Volkskrant 3 juli 2014

Vraag het artikel, genaamd 'Weerstand tegen homeopathie is weerstand tegen zijnsontwikkeling', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Daarmee slaat de heer Gude de plank mis. Want mediteren is waarnemen van gedachten. En filosoferen is produceren van gedachten. Filosoferen helpt dus niet om er voor te zorgen dat gedachten en gevoelens niet met ons op de loop gaan. Mediteren is een begin van die hulp, maar onvoldoende. Het kan ons zelfs afhouden van die hulp. Want mediteren is weliswaar een begin van zijnsontwikkeling, maar zonder zijnsontwikkeling moet de mediterende blijven mediteren omdat hij dissocieert van zijn (gedachten producerende) gevoelens in plaats van er in en doorheen te gaan. Want alleen daarmee bereikt hij het Zijn waarin de in gedachten gevatte wil van gevoelens geen vat op hem hebben zonder er iets voor te hoeven doen. Mediteren gelijk stellen aan filosoferen, helpt de samenleving niet mediteren te zien als een opstap naar zijnsontwikkeling. Om die reden kan dit artikel van René Gude als een belemmering van zijnsontwikkeling worden aangemerkt.

Bron: Trouw 10 juni 2014

Het Nexus Instituut van de Universiteit van Tilburg houdt weer één van zijn befaamde conferenties en dit keer op 20 september 2014 zijn 4e lustrum-conferentie. In die conferenties gaat het over gewichtige zaken des levens. Dit keer zal het gaan over oorlog en vrede met daarin de vraag: Zal de wereld veranderen? Is er een toekomst voor het Europees beschavingsideaal? De sprekers zijn zoals gewoonlijk belangrijke personen uit gevestigde instituties en kunstenaars. Wat daarbij opvalt is dat de spiritualiteit, niet te verwarren met religie, ontbreekt. En dat heeft tot gevolg dat de diepgang dusdanig beperkt is dat het antwoord op de gestelde vragen op het niveau van de tegenstellingen of op zijn best van de paradoxen en dus op het niveau van de normen en waarden blijft. En dus nooit voorbij de tegenstellingen en daarmee tot de kern van beschaving, het Zijn, doordringt.

De kwantumsprong van ego naar het houvastloze Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat de wetenschap als bieder van intrinsieke schijnwaarheid en daarmee van schijnhouvast nederig moet worden door, volgens Heino Falcke, te beseffen dat ze niet meer de alwetende goddelijke wezens zijn die vanuit hun ivoren torens neerkijken op de gewone stervelingen in de diepte. Dat is wegbereidend voor zijnsontwikkeling, omdat het de mogelijkheid schept dat de wetenschapper op zoek gaat naar de echte Waarheid van het Zijn, het Waarheid zijn in plaats van hebben.

Bron: Volkskrant 6 juni 2014

Vraag het artikel, genaamd 'wetenschappers moeten eerlijk en nederig zijn', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Daardoor lopen de kerken leeg en zijn ze op zoek naar een nieuwe invulling. Anselm Grün helpt ze een beetje op weg. Want hij zegt: “Kerkelijke structuren zijn secundair: hoe kunnen we mensen naar God leiden?” Een woord als verandering gebruikt hij liever niet, want veranderen heeft iets agressiefs. Liever spreekt hij over transformatie: je moet niet een ander mens worden, maar worden wie je werkelijk bent. De methode die hij daarvoor aanreikt is stilte. Dat is weliswaar een mooi begin voor zijnsontwikkeling, maar volstrekt onvoldoende. Zijn advies is derhalve niet meer dan wegbereiding voor zijnsontwikkeling.

Bron: Trouw 11 juni 2014

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt in dat tegenstellingen overstegen worden. Dit betekent niet dat de tegenstellingen verdwijnen, maar dat geen gevolg meer wordt gegeven aan de wil van de gevoelens die erdoor geraakt worden en er aldus harmonie heerst. Eén godshuis voor drie godsdiensten kan daar een begin van zijn. Terecht dus dat het in de krant staat. Maar of die godsdiensten die harmonie zullen bereiken, is de vraag. Zeker als ze geen weet hebben van zijnsontwikkeling. Maar het vormt in ieder geval een wegbereiding voor zijnsontwikkeling.

Bron: Trouw 6 juni 2014

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat betekent onder andere dat het (schijn)houvast, dat de waarheid van de wetenschap biedt, afbrokkelt. Een goed voorbeeld daarvan is het boek van Kocku von Stuckrad ‘Esoterie, de zoektocht naar absolute kennis’. En het artikel daarover in Trouw van 25 mei 2014 met daarin de artikelen met als titel ‘Magie en ratio gaan prima samen’ en ‘Zonder esoterie was wetenschap niet gaan bloeien’.

De titels zijn veelzeggend en zijn een verwijzing naar het Zijn. De eerste titel is dat omdat het Zijn de toestand is waarin men één is met het Geheel (God) en de niet te kennen Wil daarvan. Of anders gezegd, waarin de magie de bron van zelfsturing is. Dat betekent niet dat de ratio uitgeschakeld is. Het betekent wel dat de ratio niet de bron van zelfsturing is. Althans niet de primaire bron. Want de waarheden van de ratio kunnen van invloed zijn op voornoemde Wil. Maar of ze dat zijn is onzeker. Dat merk je pas tijdens de manifestatie van de Wil in het hier en nu.

De tweede titel is ook veelzeggend. Want de esoterie was en is nog steeds de zoektocht naar het Zijn en heeft in een later stadium als onderdeel daarvan de wetenschap opgeleverd. Wetenschap is dus een uitvloeisel van de esoterie. Dat is nuttig gebleken. Want dankzij de wetenschap komen we er nu achter dat in het universum alles met alles samenhangt en niets zeker is. Oftewel dat het magisch is. Hetgeen betekent dat de wetenschap eigenlijk uitgezocht is en derhalve de waarheden ervan niet langer de primaire bron van zelfsturing en daarmee tevens van besturing zijn. Reden waarom in deze tijd het maakbaarheididee, dat altijd als grondslag van ontwikkeling en probleemoplossing is gehanteerd, aan zeggenschap inboet en bijgevolg de mensen zichzelf willen zijn en op zoek zijn naar hun Zijn (wie ze echt zijn). Dit betekent dat de wetenschap en ook andere instituties ons niet langer verleiden het Zijn via hun waarheden te zoeken. Met als gevolg dat we eindelijk kunnen beginnen aan de daadwerkelijke realisering van het Zijn via zijnsontwikkeling als zijnde de universele directe en echte Weg naar het Zijn die door het leven zelf gedirigeerd wordt.

Bron: Trouw 28 mei 2014

Toenemende inkomensongelijkheid werpt een enorme schaduw over de wereldeconomie. Kapitalisme is minder voor iedereen. Excessieve ongelijkheid verhindert het dat mensen aan het economisch proces deelnemen en hun potentie benutten. Daarnaast ondermijnt het de solidariteit die gemeenschappen bij elkaar houdt. Het kapitalistisch systeem heeft de wereld welvarender, gezonder en vrijer gemaakt, maar dreigt nu aan zijn succes ten onder te gaan.

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Het ego bereikt de climax van de intrinsieke zelfdestructie ervan. En aldus bereiken ook de methoden als het kapitalisme waarmee het ego zichzelf in stand houdt die climax. Het gaat er daarbij niet om ons van het kapitalisme te ontdoen, maar van het ego. Met de stelling dat het kapitalisme op de schop moet wordt dat niet bereikt. Maar het draagt er wel indirect aan bij. Want grenzen stellen aan het ego confronteert en dat is nodig om bewust te worden van de gevoelens waaruit het ego bestaat en zodoende de mogelijkheid te scheppen er zijnsontwikkeling op toe te passen. Echter, zonder duidelijk te maken dat het ego de oorzaak is van alle ellende en zonder aan te geven dat met zijnsontwikkeling van het ego afgekomen kan worden, schiet dat ontdoen van het ego niet echt op. En dat betekent dat de crises zullen toenemen terwijl ons voortbestaan al wordt bedreigd. Desondanks kan deze crisis van het kapitalisme vanwege de intensiteit van de confrontatie als wegbereidend voor zijnsontwikkeling worden aangemerkt.

Bron: Volkskrant 28 mei. Auteur: Peter de Waard

Tjeenk Willink: "Meer en minder dan tot nu toe zou in een open politiek debat in het Nederlands parlement bepaald moeten worden wat het algemeen belang ook op Europees niveau vereist. ‘Algemeen belang’ opgevat als politiek en niet als economisch begrip. ‘Politiek’ opgevat als toekomstgerichte waardenoriëntatie en niet als goed bestuur. De vraag is daarom niet: meer of minder Europa, maar: heeft de Nederlandse politiek een visie op Europa? Dat impliceert een visie op de eigen staat."

Het bijzondere van de huidige evolutionaire ontwikkeling van de mensheid is dat zij voor de noodzaak en de mogelijkheid staat een kwantumsprong in deze ontwikkeling te maken welke aangeduid kan worden als de kwantumsprong van ego naar Zijn. Het belangrijkste kenmerk daarvan is het wegvallen van de grondslag van ontwikkeling en probleemoplossing die bestaat uit het idee dat het leven maakbaar is. Want dat wegvallen leidt tot het verlies van houvast dat nodig is voor het realiseren van het intrinsiek houvastloze en vormloze Zijn. Dit betekent dat de normen, waarden, middelen en methoden die voor ontwikkeling en probleemoplossing gehanteerd zijn in wezen niet langer gewenst zijn ondanks de wenselijkheid ervan op het niveau van de vorm.

De Europese eenwording wordt tot op heden louter gezocht in de vorm terwijl het in wezen een uitdrukking van de kwantumsprong naar het vormloze Zijn en daarmee een wegwijzer naar het Zijn is. Zolang dit niet begrepen wordt, heeft de politiek een fundamenteel probleem. Tjeenk Willink denkt dat dit probleem met een visie op het algemeen belang opgelost kan worden. Maar zolang dat dit in vorm oftewel in normen, waarden en/of middelen gezocht wordt schiet zij fundamenteel tekort. Met gevolg dat het weerstanden oproept die niet met normen, waarden en/of middelen op te lossen zijn. Sterker nog, die meer weerstand oproepen. Het Zijn is geen vorm en dus een ondefinieerbare identiteit. Het vormloze Zijn is de staat van eenheid die derhalve niet met de vormgelijkheid, de surrogaateenheid, van de eenwording van Europa bereikt kan worden. Politici kunnen dus eenheid blijven zoeken in de vorm, maar zullen het daarmee nooit bereiken en zullen met een weerstand geconfronteerd worden die zelfs de waarde van de bereikte of gewenste vormgelijkheid teniet kunnen doen. Maar misschien leidt de mening van Tjeenk Willink wel tot de visie dat het Algemeen Belang het Zijn is. Want hij stelt dat de vraag meer of minder Europa, dat meer of minder vorm impliceert, precies de verkeerde vraag is.

Bron: Volkskrant 3 mei 2014

Vraag het artikel, genaamd 'Europa meer of minder', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.