Is het fundament van het koningschap verzwakt als dat kwetsbaar is? Volgens het ego wel, want die is uit op macht, op beheersing van het leven, op het vermijden en bestrijden van kwetsbaarheden, van gevoelens. Volgens het Zijn niet. Het Zijn is immers de staat van verlicht/volmaakt/echt zijn waar we al sinds het begin van ons bestaan naar streven en die gerealiseerd wordt door al onze kwetsbaarheden, hoe pijnlijk ook, te accepteren en tot het punt van bevrijding toe te laten. Hetgeen betekent dat het Zijn de grootste kracht inhoudt die we kunnen verwezenlijken. Geweldig hoe de kwantumsprong van ego naar Zijn werkzaam is en ons een koning heeft gegeven die kwetsbaar durft te zijn en ons daardoor de weg naar het Zijn wijst. We vinden dan ook wat boven dagelijkse dingen uitstijgt en ons bindt of beter gezegd wat ons één doet zijn.

Zie ook het artikel: Ceremonieel koningschap. En de geweldige video: De kracht van kwetsbaarheid (scroll naar beneden)

Bron: NRC 27 april 2013

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Zelfs de game-industrie, bekend om zijn gruwelijke games, gaat over tot games die het zelfinzicht bevorderen.

Bron: NRC 15 augustus 2013

Vraag het artikel, genaamd 'Zengames', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

De vijf stappen naar verlichting volgens Andrew Cohen getoond op de website van The Optimist, voormalig Ode.

Zuivere intentie.
Dit eerste principe is het fundament van een authentiek spiritueel leven. Het houdt in dat je – als je erin wilt slagen je los te maken van angst, onwetendheid en zelfbedrog – er geen moment aan mag twijfelen dat je niets liever wilt dan vrij zijn, nu. Niet twijfelen betekent niet alleen dat je je in filosofische zin verbindt, maar dat je je in emotionele zin verbindt – het belangrijkste van alles. De transformatie waarover ik het heb, hangt uiteindelijk nu eenmaal af van je emotionele overtuiging. Dat betekent dat je niet onzeker bent over je fundamentele uitgangspunt, zelfs niet onder intense druk van emoties als angst, verwarring, frustratie en begeerte. De grote verandering brengt je in feite naar het punt in je eigen evolutie waarin vrijheid je liever is dan vervulling van je wensen.

De nuance.
Volgens dit principe moet je er geen moment aan twijfelen dat je niets liever wilt dan vrij zijn om los te zijn van angst, onwetendheid en zelfbedrog. Vrij zijn is echter wat de mens al wil sinds het begin van zijn bestaan, maar nog steeds niet gerealiseerd heeft. De reden daarvan is dat de pogingen daartoe voortkomen uit de wil van het intrinsiek onvrije ego die niets anders wil dan het ego en dus de onvrijheid ervan in stand houden. En dat doet door de mens weg te houden bij het toelaten van zijn gevoelens als zijnde de veroorzakers van zijn onvrijheid. Ook dit principe van Andrew Cohen draagt daaraan bij. Want dit principe gaat in wezen over de zelfmanipulatie die eigen is aan het op beheersing van het leven gerichte ego. Je moet immers je twijfel onderdrukken en je moet vrij willen zijn. Waar het echt om gaat, is dat je twijfel, net als al je andere gevoelens, precies dat is wat je weerhoudt om vrij te zijn en dat je deze gevoelens tot op het punt van bevrijding, van Licht, toe moet laten om er vrij/los van te komen. Je moet dus je twijfel toelaten oftewel voluit twijfelen in plaats van, zoals Andrew zegt, niet mogen twijfelen. Dit toelaten van gevoelens is het enige wat je hoeft te doen om verlicht te worden. Eenvoudiger kan niet!! Daarbij aantekenend dat het ook het moeilijkste is wat er is, omdat de overlevingsdrang van het uiterst krachtige en slimme ego dit wil verhinderen en daar tot op heden in geslaagd is.

De wet van de wil.
Het tweede principe zegt dat we – als we niets liever willen dan vrij zijn – bereid moeten zijn verantwoordelijkheid te aanvaarden voor alles wat we doen en voor de consequenties van welke ervaringen we in het verleden ook maar hebben gehad. De wet van de wil is gebaseerd op de ontdekking dat we allemaal precies weten wat we doen. Dus omdat je niets liever wilt dan vrij zijn, maak je de bewuste keus geen slachtoffer meer te zijn. Als je niet bereid bent verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat je in het verleden gekwetst, verwond en getraumatiseerd bent, is het onvermijdelijk dat je op de een of andere manier andere mensen zult kwetsen, verwonden en traumatiseren. Waarom? Omdat je je een slachtoffer voelt, omdat je denkt ‘ik kan er niets aan doen’. Wanneer je innerlijk afstand doet van de slachtofferpositie, zal je neiging uit onwetendheid en zelfzucht te handelen en anderen leed te berokkenen radicaal afnemen.

De nuance.
Het ego is de staat van afgescheidenheid van het geheel waar ieder mens die op aarde komt mee begint. Dit betekent dat het ego een intrinsieke staat van slachtofferschap, van lijden aan het bestaan of beter gezegd van lijden aan de ervaringen van het bestaan, dus aan de ervaren gevoelens, is. Dat slachtofferschap raak je niet kwijt door er bewust voor te kiezen geen slachtoffer meer te zijn. Want dan onderdruk je de gevoelens in plaats van ze toe te laten en doe je precies wat het ego wil om zichzelf in stand te houden en waar het tot op heden succesvol in is geweest. We hoeven dus geen verantwoordelijkheid te nemen voor alles wat we doen zoals Andrew zegt. We hoeven alleen maar verantwoordelijkheid te nemen voor ons gevoelens. En dat betekent dat we ze accepteren als van onszelf oftewel niets of niemand de schuld ervan geven en ze toelaten tot het punt van bevrijding.

Alles onder ogen zien, niets vermijden.
Het derde principe is de ultieme vorm van spirituele beoefening. Ik noem het alles onder ogen zien, niets vermijden. Een niet-verlichte verhouding tot de ervaring houdt in essentie in dat je niets onder ogen ziet en alles vermijdt. Meestal leren we niet erg veel van onze ervaring. We veranderen nauwelijks. En de oorzaak daarvan is simpelweg dat we geen nauwkeurige aandacht besteden aan de ervaring die we in feite hebben. Ik heb het niet over aandacht in oppervlakkige zin, maar over diepgaande aandacht. Wat doe je nu echt in het leven, hier, nu, in deze wereld? Hoe ga je met anderen om, hoe breng je je tijd door – hoe opmerkzaam ben je op wat je feitelijk doet? Vaak zijn we helemaal niet zo opmerkzaam. En omdat we zulke onbekenden zijn voor onszelf, blijven we handelen op basis van onbewuste impulsen en richten we overal om ons heen verwoestingen aan. Als je aandacht begint te besteden aan wat je doet omdat je vrij wilt zijn, begin je de juiste keuzes te maken en stop je met het maken van verkeerde keuzes. En als je werkelijk alles onder ogen ziet en niets vermijdt, handel je niet meer uit onwetendheid en zelfzucht en doe je anderen geen pijn meer.

De nuance.
De aanbeveling van Andrew Cohen om niets te vermijden en alles onder ogen te zien, lijkt op het toelaten van al je ervaringen. Dat is echter niet het geval. Want hij heeft het over het leren van ervaringen om tot verandering te komen en over het beantwoorden van vragen over je leven zoals: Wat doe je nu echt in het leven? Hoe ga je met anderen om? Hoe opmerkzaam ben je op wat je feitelijk doet? Allemaal vragen van het op beheersing gerichte ego. En daarmee vragen die in wezen niet relevant zijn, omdat het Zijn de staat van volmaakt zijn is en dus de staat is die niets hoeft te leren om beter, om volmaakt te worden. Je kunt die vragen dus gewoon overslaan en je bezig houden met het bewust worden van je gevoelens en het toelaten daarvan.

De waarheid van het onpersoonlijke.
Het vierde principe houdt in dat ieder aspect van de menselijke ervaring volledig van onpersoonlijke aard is. Het zegt ons dat de persoonlijke sfeer, het persoonlijke, narcistische zelfgevoel dat het ego is, van moment tot moment wordt gecreëerd door de dwangmatige en mechanische personalisatie van bijna iedere gedachte, ieder gevoel en iedere ervaring. Personalisatie betekent: ‘Dit is van mij en hierin ben ik uniek.’ Dus als we bijvoorbeeld angst voelen, maken we daar iets persoonlijks van door te zeggen: ‘Dit is van mij en hierin ben ik uniek.’ Maar iedereen voelt wel eens angst, en ervaart dan precies hetzelfde. Er kan enig verschil zijn in de mate van intensiteit, maar het gevoel is hetzelfde. Waar het om gaat, is dat er maar één ervaring van angst is. De schokkende waarheid is dat de gehele menselijke ervaring van onpersoonlijke aard is. Dat is wat je ontdekt, als je in je eigen ervaring kijkt. Je begint je persoonlijke, menselijke ervaring te zien als een onpersoonlijke expressie van iets dat universeel is. Dus als je in staat wilt zijn om te gaan met de bewegingen van je geconditioneerde geest, als je wilt kunnen omgaan met het onvoorspelbare opkomen en verdwijnen van je emoties, dan moet je beginnen je bewust te worden van de onpersoonlijke aard van dat alles. Want dan begin je door de illusie van het persoonlijke heen te kijken. Je begint te ontdekken dat je deel uitmaakt van deze onmetelijke uitbarsting van leven en energie en bewustzijn waaruit het evolutionaire proces bestaat.

De nunace.
Wat Andrew Cohen beter kan zeggen is dat het ego de staat, de persoonlijkheid, is waarin we beheerst worden door de in gedachten gevatte wil van onze gevoelens. Maar dat we die staat niet zijn maar hebben. En dat wie we zijn de waarnemer, het bewustzijn, van ons ego, dus dat wat weet dat we een ego hebben, genaamd het Ware Zelf , is. En dat het één zijn met het Ware Zelf het verlicht/volmaakt/echt zijn of kortweg het Zijn is en een staat is waarin je niet hoeft om te gaan met je gevoelens, maar waarin je vrij/los bent van (de wil van) je gevoelens.

Ten behoeve van het geheel.
Het vijfde principe wijst op de hoogste en heilzaamste context van het streven naar bevrijding. Die context is: ten behoeve van het geheel. Waarom verlang je er zo hartstochtelijk en intens naar om vrij te zijn? Niet alleen ten behoeve van je eigen bevrijding. Maar ook ten behoeve van de transformatie van de hele wereld, ten behoeve van de verlichting van het hele universum, ten behoeve van de evolutie van het bewustzijn zelf. Plotseling begin je je te bekommeren om het leven, om wat hier gebeurt, om je eigen effect op deze wereld. En de wijze waarop je je tot je eigen ervaring verkiest te verhouden is de wijze waarop je je tot de wereld zult verhouden. Dus waarom wil je vrij zijn? Ten behoeve van alle anderen. Door zoveel toewijding te tonen, ontdek je je natuurlijke waardigheid als mens. En alle bekommernis om jezelf, alle zelfhaat, wordt radicaal opzijgeschoven en opgelost als deze natuurlijke waardigheid ontluikt. Zolang je fundamentele motief persoonlijk en egocentrisch is, zal je leven nooit veel zin hebben. De menselijke ervaring is slechts absoluut en volkomen zinvol wanneer je drijfveren niet meer fundamenteel zelfzuchtig zijn, maar altijd iets dienen dat veel groter is dan jij. - See more at: http://goo.gl/nZGk4

De nuance.
Waarom maakt hij het weer nodeloos ingewikkeld. Het lijkt wel alsof hij wil zeggen dat je naar de verlichting van het geheel moet streven. Hij kan gewoon zeggen dat je niets anders kan dan zorgen voor je eigen verlichting en dat dit tevens de verlichting van het geheel, het universum, is. Dat is namelijk het geval en maakt het verlicht worden oneindig eenvoudig. Jammer alleen dat hij in de vorige vier principes niet tot de essentie van het verlicht worden toekomt. Want daardoor weet je niet hoe verlichting gerealiseerd wordt.

Conclusie.
Andrew Cohen heeft niet begrepen dat het realiseren van verlichting oneindig eenvoudig en het moeilijkste is wat er is. Daardoor maakt hij de realisering van verlichting onnodig ingewikkeld. Sterker nog, daarmee maakt hij die realisering onmogelijk.

#zijn
Geweldige uitleg van Professor Robbert Dijkgraaf, directeur van The institute of Advanced Study in Princeton USA, over kwantumtheorie, het zwarte gat en singulariteit. Ik meen er een soort wetenschappelijke basis in te vinden voor mijn ervaringen betreffende de ontwikkeling van mijn Zijn en mijn Zijn als zodanig. Zo zegt hij vanaf 31.00 minuten dat het imploderen van een ster leidt tot singulariteit. Ik meen dat dit hetzelfde is als het sterven van het (dualistische) materie gebonden ego zoals geschiedt in de ervaring van het zwarte gat op de Weg naar het Zijn en bijgevolg het één worden met de singulariteit van het Ware Zelf oftewel het realiseren van het Zijn.  

Bij 31.55 zegt hij dat buiten het zwarte gat de tijd opwaarts verloopt en in het zwarte gat inwaarts. Ik meen dat dit laatste hetzelfde is als het vrij/los zijn van tijd (en ook ruimte) in de singulariteit oftewel in het Ware Zelf. Dus hetzelfde is als het in het hier en nu zijn, in het één zijn met het Ware Zelf oftewel in het Zijn. Hetgeen in de praktijk betekent dat je Wil (is de Wil van je ware Zelf) niet gestuurd wordt door gebeurtenissen uit het verleden en verwachtingen of voornemens betreffende de toekomst. 

Bij 33.21 zegt hij dat als er een deeltje ontstaat op de rand van het zwarte gat dat er dan een deeltje in en een deeltje buiten het zwarte gat ontstaat waarbij het deeltje in het zwarte gat in het zwarte gat blijft en het deeltje erbuiten bevrijd is en naar het oneindige kan ontsnappen. Ik meen dat dit hetzelfde is als het Zijn waarbij je één bent met de singulariteit van je Ware Zelf oftewel in het hier en nu bent en je je manifesteert vanuit je Ware Zelf in het oneindige van de materiële wereld c.q. het Geheel, de wereld van ruimte en tijd. Een manifestatie die ophoudt als je dood bent, dus als je je niet langer in de materiële wereld van ruimte en tijd bevindt maar alleen in de ruimte- en tijdloze wereld van de singulariteit. Deze manifestatie vanuit de singulariteit (dus vanuit je Ware Zelf) noemt Robbert de spontane manifestatie of de Hawking Radiation. Ik meen dat dit hetzelfde is als de manifestatie van het Ware Zelf die voortkomt uit de nonintentionele overgave aan de niet te kennen Wil van het Geheel die zich in het leven manifesteert als de impuls tot manifestatie in het hier en nu. Zie ook Leonard Susskind.

Bij 35.21 zegt hij dat deze manifestatie aangeduid kan worden in de slogan ‘it from bit’ waarbij ‘it’ het universum oftewel het Geheel is en ‘bit’ de informatie voor de materiële manifestatie is. M.a.w. de manifestatie vanuit de singulariteit c.q. het Ware Zelf is de manifestatie vanuit het Geheel of anders gezegd de manifestatie vanuit het één zijn met het Geheel c.q. het Zijn. Iets wat geschiedt via het zogenaamde holografische principe (zie 41.13) dat van de twee dimensies in de singulariteit de drie dimensies maakt waaruit de materiële, de dualistische, wereld bestaat.

Vanaf 44.51 zegt hij dat 'space and time should not be the basis of our arguments. Space and time should emerge from what we are doing'. Dit betekent wat mij betreft dat oorzaak en gevolg dat tot de materie oftewel tot ruimte en tijd behoort niet, zoals tot op heden gebruikelijk, als de basis van ons handelen kan worden gebruikt. En dat ons handelen simpelweg uit het niets of beter gezegd uit de niet te kennen singulariteit c.q. de eenheid/het geheel/het leven zelf voortkomt. M.a.w. we dienen ons over te geven aan de impuls tot manifestatie in het hier en nu oftewel aan dat wat vanzelf gebeurt. Iets wat in het Zijn nonintentioneel het geval is.

Bij 48.50 zegt hij dat kwantuminformatie een meer fundamenteel concept is dan het ruimte-tijd concept. Daaruit meen ik op te maken dat de manifestatie vanuit het Ware Zelf c.q. het Zijn echter is dan vanuit het materie en dus ruimte-tijd gebonden ego. Iets wat ik inderdaad als zodanig ervaar. Sterker nog, die informatie of beter gezegd de manifestatie vanuit die informatie ervaar ik als echt. Niet verwonderlijk, omdat het uit de singulariteit, de eenpuntigheid, komt.

Deze uitleg van Robbert Dijkgraaf sluit mooi aan bij de uitleg van Leonard Susskind. Hij heeft het namelijk over onze aanwezigheid in en buiten het zwarte gat c.q. de singulariteit.

De informatie van Robbert wil ik aanmerken als de beste wegbereiding voor zijnsontwikkeling. Te hopen is dat de wetenschap dat ook gaat erkennen. 

Ik zou graag nog eens wat verder praten met de heer Dijkgraaf om een meer gedatailleerd inzicht te krijgen in wat hij bedoelt en dit te vergelijken met de (subtiele) ervaringen van het Zijn en de ontwikkeling ervan.

Vraag. Bij 41.28 heeft de heer Dijgraaf het over het ontstaan (the emergence) van het twee dimensionale in het driedimensionale via het holografisch principe. Bedoelt hij daarmee dat in het zwarte gat, dus in de singulariteit, het aantal dimensies twee is? En dat onze driedimensionale materiële werkelijkheid een holografische vorm is van de tweedimensionale werkelijkheid in het zwarte gat? Graag antwoord via vraag at nlbe.nl

Winfrey riep studenten op Harvard op een interne GPS te ontwikkelen en drukte ze op het hart de beste, meest oprechte expressie van jezelf als menselijk wezen te vervullen.

De grote vraag daarbij is natuurlijk: wat is de meest oprechte expressie van jezelf en hoe realiseer je dat? Is dat de expressie van je ego die gestuurd wordt door je dualistische bewuste en onbewuste gevoelens die gevangen zijn in goed en kwaad/fout? Of is dat de expressie door je singuliere Ware Zelf die vrij/los is van je gevoelens en daarmee van goed en kwaad/fout en eenpuntig oftewel je Waarheid en dus je beste GPS is? Oprah bedoelt het Ware Zelf. Ze vindt immers dat falen niet bestaat en ze wil dat studenten de meest oprechte expressie van zichzelf tonen. Ze benoemt dat Ware Zelf alleen niet, laat staan de manier, te weten zijnsontwikkeling, om er één mee te worden. Toch kan haar oproep als wegbereidend voor zijnsontwikkeling worden aangemerkt, omdat ze oproept de eigenschappen van het Zijn te realiseren. 

Bron: NRC 13 juni 2013

Volgens René Cuperus doen we samenleven voortaan op de tast. Tradities en gezagvolle normen wijzen ons steeds minder de weg. Expertkennis en wetenschap zijn van hun voetstuk gevallen en ontmakerd als onbetrouwbare boodschappers van De Waarheid. De aloude cultuur van de elite is niet langer maatgevend of nastrevenswaard. Religie, levensbeschouwing en beschavings-overdracht zijn verdampt in de postmoderne conditie. Als overgeleverde tradities geen zeggingskracht meer hebben, als de lessen van de geschiedenis er niet langer toe doen, als de autoriteit van wetenschap en deskundologie is komen te vervallen, dan komt alles aan op het hier en nu.

Ziehier hoe het einde van het ego en het maakbaarheididee ervan wordt beschreven. René heeft deels in de gaten wat er aan de hand is. Wat hij echter niet in de gaten heeft, is dat dit einde van het ego de ontwikkeling van het Zijn inluidt. Want daar heeft hij het niet over. Wel heeft hij het erover dat we op het fanate af zoeken naar de betekenis van de huidige gebeurtenissen. Zijn ze goed of fout? Als hij wist wat het Zijn inhoudt, dan had hij geweten dat het Zijn de toestand is die de dualiteit tussen goed en fout overstijgt. En dat het om de ervaring van de gebeurtenissen gaat in plaats van ze te duiden als goed of fout om te besluiten of en zo ja wat er aan gedaan moet worden. Maar goed, hij drukt in ieder geval het einde van het ego in woorden uit en daarmee bereidt hij de weg naar zijnsontwikkeling.

Bron: Volkskrant 8 juni 2013

Vraag het hele artikel, genaamd 'Levensbeschouwing en beschavingsoverdracht zijn verdampt', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Prachtig verhaal van Jan Rotmans over transitie in de zorg. Van systeem centraal naar mens centraal. Wat ik erin mis, is dat het verhaal niet gaat over de transitie in de mens, maar over de transitie van de mens (met behulp van waarden) en dus van systemen ter verandering van de mens. Het gaat dus niet over de innerlijke kwantumsprong van ego naar Zijn, van gevangenschap van de materie naar het vrij zijn erin. Een sprong die nu noodzakelijker is dan ooit, omdat de climax wordt bereikt van de intrinsieke zelfdestructie van het ego. En nu gemakkelijker is dan ooit, omdat de mens volledig op zichzelf wordt teruggeworpen en daardoor zichzelf moet en wil zijn en op zoek is naar zijn verlicht/volmaakt/echt Zijn.

Enkele onderdelen van het verhaal van Jan Rotmans die de transitie van systeem naar mens centraal duidelijk maken.

Aan de hand van de hiernaast afgebeelde uitgangspunten wordt duidelijk dat de transitie in wezen gaat over de kwantumsprong van ego naar Zijn. Want in het Zijn is de mens volmaakt mensgericht, menslievend, in eigen Kracht, één met de omgeving en samen-redzaam. Belangrijk om daarbij te vermelden is dat iedere geestelijke en lichamalijke kwaal veroorzaakt wordt door de afgescheidenheid van het Zijn c.q. het leven zelf en de ervaring van de confrontatie ermee het middel is om het Zijn te realiseren. Is het gerealiseerd, dan is het niet langer nodig ermee geconfronteerd te worden en zijn derhalve ook de kwalen niet langer nodig. Op grond hiervan kan het Zijn als de volmaakte gezondheid aangeduid worden. De transitie gaat dus ook over de transitie naar volmaakte gezondheid.

Over het algemeen denken organisaties de uitgangspunten van Zorg 3.0 te kunnen realiseren op grond van het inmiddels achterhaalde maakbaarheididee, dus door gedragsverandering. Dat is echter een misvatting. De uitgangspunten zijn geen manieren van doen/gedrag. Het zijn zijnskwaliteiten en zijn derhalve alleen te realiseren door zijnsontwikkeling: de universele Weg naar het Zijn. Bovendien willen mensen nu meer dan ooit zichzelf zijn en zijn ze derhalve alergisch voor dogma's oftewel voor gedragsverandering vanuit religie, ideologie of (organisatie)cultuurconcepten zoals voornoemde uitgangspunten. En dat is maar goed ook, omdat dogma's het zelfdestructieve ego in stand houden.

Interessant dat wetenschappers hebben ontdekt dat praten sowieso helpt bij depressie. Of eigenlijk ook weer niet, want het is een vorm van acceptatie en daarmee van toelaten van een gevoel en dus van een stapje in de richting van het Zijn waarin je vrij/los bent van gevoelens. Maar dat weten wetenschappers niet, omdat zijnsontwikkeling niet wetenschappelijk is en ze zich er dus niet mee bezig houden. Vandaar dat de wetenschappers, zoals in het artikel staat, niet begrijpen dat alle (gespreks)methoden ongeveer even goed uitpakken.

Bron: Volkskrant 29 mei 2013

Vraag het artikel, genaamd 'Depressie: praten helpt sowieso', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Dit schrijven Zwitserse en Britse psychologen in het juninummer van het Journal of Personality. Ze suggereren daarmee dat je niet zonder anderen jezelf kunt zijn. Ze weten kennelijk niet dat het Zijn bestaat en dat het de staat van volmaakt jezelf zijn is die niet afhankelijk is van anderen. Ze blijven kennelijk hangen in het ego dat gevangen is in de materie, de dualiteit, en dus geen midden, geen kern, kent. Met als gevolg dat het afhankelijk is van iets buiten zichzelf zoals anderen. Deze boodschap als waarheid brengen, is een regelrechte belemmering van de ontwikkeling van het Zijn.

Bron: NRC 23 mei 2013

Vraag het artikel, genaamd 'Jezelf ben je pas met anderen', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Robert Skidelsky, professor of political economy at Warwick University: De eigenschap van ‘positional goods’ oftewel van te hebben goederen of omstandigheden is dat ze achteruitgaan (in waarde verminderen) naarmate meer mensen ze hebben. Dit betekent dat het einde van het streven van de mens ‘het goede leven’ zou moeten zijn. Skidelsky identificeert 7 basic ‘goods’ c.q. omstandigheden die het goede leven vormen (zie 12.32). Dit zijn: gezondheid, veiligheid, respect, persoonlijkheid (authenticiteit), harmonie met de natuur, vriendschap en vrije tijd.

Hoe realiseren we die? Hij identificeert een aantal remedies, te weten: gelimiteerd aantal werkuren, basisinkomen, progressieve consumptiebelasting, beperking van het adverteren. Is hier de ondersteuning van religie voor nodig, vraagt hij zich af? Mogelijk wel. De ‘basic goods’ zijn niet afhankelijk van een religieuze doctrine. Maar de realisatie van de ‘basic goods’ is mogelijkerwijs onmogelijk zonder de autoriteit en de inspiratie die alleen de religie kan leveren. Moet een samenleving totaal verstoken blijven van de religieuze impuls en zichzelf daardoor opschudden om het goede leven te kunnen realiseren, is de vraag waarmee hij zijn boek 'How much is enough' eindigt?

Interessant dat een econoom tot de conclusie komt dat het uiteindelijk om een goed leven draait en dat hij daar ook nog 'basic goods' voor definieert. Nog interessanter is dat hij zich afvraagt of dat goede leven gerealiseerd kan worden zonder de autoriteit en de inspiratie van de religie. In het licht van deze site is het antwoord daarop natuurlijk dat het Zijn de staat van vervuldheid, de ideale wereld, en dus het goede leven is en dat zijnsontwikkeling het middel is om dat te realiseren. De religie is altijd een doctrine opleggend instituut geweest. Zijnsontwikkeling gaat over innerlijke bevrijding. Dus de religie is niet geschikt om mensen daarin te begeleiden. Toch is de eenheid met God altijd het doel van de religie geweest en is het dat nog steeds. In die zin is het overeenkomstig met zijnsontwikkeling. Maar de religie is zo gevangen in het ego (de materie) en derhalve zo gehecht aan doctrine dat niet verwacht kan worden dat zij voorloper kan zijn in het voltooien van de kwantumsprong van ego naar Zijn, laat staan in het begeleiden van anderen daarbij. Maar wie weet, leidt de huidige crisis van de kerk tot zijnsontwikkeling van het personeel ervan.

Het feit dat het goede leven van Skidelsky in het Zijn oftewel in de eenheid met God gerealiseerd is en derhalve met zijnsontwikkeling gerealiseerd kan worden, betekent dat zijn pleidooi voor dit goede leven en de mogelijke betrokkenheid van de religie om dat te realiseren wegbereidend is voor zijnsontwikkeling.