David Cameron wil af van de dominantie van de geïnstitutionaliseerde ontwikkeling van de samenleving. Hij wil de mens echt centraal stellen, zij het dat het nog uitsluitend gaat over het "hebben" en niet over het "zijn". Hij wil dat realiseren door meer transparantie waardoor burgers beter geïnformeerd zijn. En door het ondersteunen van burgerinitiatieven die voortvloeien uit dat betere geïnformeerd zijn en derhalve competitieve inintiatieven zijn. David Cameron is dus bezig met de maatschappelijke empowerment van de burger. Daarmee bevordert hij indirect zijnsontwikkeling, omdat het Zijn de staat van volmaakte empowerment, van volmaakte eigenwaarde, van volmaakte vrijheid en verantwoordelijkheid, van het (absoluut) Goede zijn en doen, van volmaakt zijn, is. David Cameron bevordert zijnsontwikkeling echter niet direct. M.a.w. hij houdt er geen pleidooi voor. Maar het zou zo maar kunnen dat dat alsnog geschiedt.

Wilders is vrijgesproken. Daarmee is de vrijheid van meningsuiting uitgebreid. Je mag nu een mening verkondigen ook al is die beledigend oftewel pijnlijk. Dat betekent dat er verantwoordelijkheid genomen moet worden voor pijn. Het ego wil dat niet, omdat dat leidt tot het einde ervan. Maar de evolutie gaat van ego naar Zijn en dat gaat nu in een versneld tempo omdat de climax van de intrinsieke contraproductiviteit van het ego en daarmee het einde van het ego wordt bereikt. Met de vrijspraak van Wilders is de macht van het ego verder beperkt en is er dus een stap in de ontwikkeling van het Zijn gezet die uit niets anders bestaat dan het verantwoordelijkheid nemen, het toelaten, van met name de pijn die aan het leven ervaren wordt. Het ervaren en toelaten van de pijn die zich in je onderbewuste bevindt is dus noodzakelijk voor het realiseren van je Zijn. Is dat eenmaal gerealiseerd dan verhoud je je onvoorwaardelijk liefdevol tot je eigen pijn en ben je innerlijk vrij/los van pijn alsmede van de in gedachten gevatte wil ervan die, paradoxaal genoeg, zichzelf wil bestrijden ter instandhouding van zichzelf. Je bent dan één met de waarnemer, het bewustzijn, van je gedachten en gevoelens genaamd je Ware Zelf. M.a.w. dan ben je wie je echt bent, dan ben je volmaakt vrij en verantwoordelijk oftewel volmaakt en heb je je diepste ideaal, de ideale wereld, gerealiseerd.

De evolutie beweegt zich van ego naar Zijn, van de gevangenschap van vorm/materie naar het vrij zijn ervan. De privatisering van het publieke bezit is een onderdeel van die ontwikkeling. Het is immers een ontwikkeling die macht c.q. bevoegdheid decentraliseert, die de mens centraler stelt. Daarmee is het een ontwikkeling die de mens uiteindelijk de absolute Macht geeft die inherent is aan het Zijn. Dat is niet de dictatoriale macht van het ego die gebaseerd is op opvattingen over goed en kwaad en onderdrukkend is, maar de Macht van het Geheel/het leven zelf/God die vrij is van opvattingen over goed en kwaad oftewel het Goede is en bevrijdend is. Wanneer de mens die Macht heeft gerealiseerd, dan zal hij niet meer vanuit gevoelens als bijvoorbeeld machteloosheid of begeerte handelen. Deze Macht betekent natuurlijk niet dat ieder mens de macht over alles heeft. Bepaalde macht zal dan gedelegeerd worden. Dat zou kunnen betekenen dat de overheid die macht weer krijgt die ze nu via privatisering uit handen geeft en dat beter niet had kunnen doen (zie: De overheid is onze beste vriend) gezien het huidige vrij spel van het ego.

De huidige macht van de overheid is ego-macht die door de democratie c.q. het algemeen belang gecontroleerd wordt. De nu via privatisering uit handen gegeven macht is ego-macht die niet door het algemeen belang gecontroleerd wordt. Het is ook geen macht die gelijk is aan de Macht van het Zijn die het (ware) Algemeen Belang bevat en niet gestuurd wordt door begeerte. Als gevolg daarvan is het individuele belang belangrijker geworden dan het algemeen belang. De persoonlijke verrijking van managers van publieke en private instellingen is daar onder andere het gevolg van. Het huidige protest tegen de privatisering is in wezen een protest tegen de dominatie van het individuele ego-belang. Dus tegen de uit handen gegeven, de niet door het algemeen belang gecontroleerde, ego-macht. Dit betekent niet dat dit protest er niet zal zijn wanneer iedereen het Zijn heeft gerealiseerd en als gevolg daarvan de uit handen gegeven macht aan mensen is gegeven die vanuit het Zijn en daarmee vanuit de Macht ervan handelen. Het protest zal dan echter niet, zoals gezegd, vanuit de machteloosheid van het ego, maar vanuit de Macht van het Zijn plaatsvinden.

De privatisering maakt de mens bewust(er) van de werking en de gevolgen van het ego. Daarmee schept het de mogelijkheid voor de mens zich uit het ego te bevrijden en zodoende het Zijn te realiseren en daarmee diens absolute Macht te verwerven. Dan zal er geen ongelijkwaardige macht meer bestaan en zal het door de hele geschiedenis en tot op heden gevoerde gevecht ertegen, dat nu de kloof tussen burger en politiek heeft voortgebracht, voorbij zijn.

Thich Nhat Hanh, zenmeester en professor. "Schoon schip maken is niet hetzelfde als vergiffenis vragen. Schoon schip maken is de onwetendheid transformeren die verkeerde daden van lichaam, spraak en geest heeft veroorzaakt en liefde cultiveert. Je schaamte en schuldgevoel verdwijnen en je gaat weer de vreugde ervaren dat je leeft. Alle slechte dingen die we doen ontstaan in de geest en kunnen alleen door toedoen van de geest verdwijnen." Bron: Happinez nr. 2-2006.
 
De nuance: Voor het ego bestaan er verkeerde daden. Voor het Zijn niet. Voor het Zijn bestaan er alleen onprettige gevoelens als gevolg van de gebeurtenissen van het leven. Zolang we nog ons ego zijn veroordelen we die onprettige gevoelens als slecht en daarmee de veroorzaker ervan ook als slecht. Op grond daarvan willen we af van bijvoorbeeld onze schaamte en schuldgevoel en strijden we er tegen. Maar gevoelens en dus ook schaamte en schuldgevoel zijn er, net als alle gevoelens, juist om er vrij of beter gezegd los van te komen en zodoende één te worden met je Ware Zelf oftewel het Zijn te realiseren. Het Zijn is dus niet de toestand waarin er geen gevoelens meer zijn, maar de toestand waarin je vrij/los bent van (de aanwezigheid van) deze gevoelens. In het Zijn kunnen de gevoelens wel verdwenen zijn of minder zijn geworden, maar dat is niet waar het om gaat. Als gevolg van het loskomen van de gevoelens, openbaart zich het Zijn en daarmee de levensvreugde ervan. Dat is een vreugde, een Liefde, die onvoorwaardelijk is en er dus ook is wanneer er onprettige gevoelens worden ervaren. Handelen vanuit het Zijn is handelen conform de Wil van het leven zelf dat het Goede doet. Dat handelen kan confronterend en dus pijnlijk zijn. Want het leven is op niets anders uit dan mensen helpen zich bewust en daardoor vrij/los te worden van de wil van hun gevoelens en zodoende het Zijn – het één zijn met het leven zelf – te realiseren. M.a.w. ook het leven zelf, ook onvoorwaardelijke liefde, ook God, ook het weten (de opheffing van de onwetendheid) kan pijn doen. Er bestaan dus geen verkeerde daden. Dit betekent niet dat het Zijn geen pijn wil voorkomen of bestrijden. Dat kan weldegelijk het geval zijn. Het geschiedt echter niet vanuit de wil van het gevoel c.q. de pijn, maar vanuit de Wil van het Ware Zelf dat het Goede doet. Of deze Wil daar ook toe overgaat is onbekend, omdat deze Wil niet gekend kan worden. Ze kan wel ervaren worden. Het is de impuls tot manifestatie in het hier en nu die voortkomt uit de ´flow´: de continu scheppende kracht van het Universum.

Zoekterm: zoekhanh 

Thich Nhat Hanh, zenmeester en professor. (reagerend op de vraag: Hoe voorkom je bezitterigheid in de liefde?): "Een zomerbriesje kan heel verfrissend zijn, maar als je het probeert in te blikken om helemaal voor jezelf te hebben, sterft het. Met liefde is het net zo. Dat inblikken is wat veel mensen doen. Ze ontnemen hun geliefde de vrijheid tot hij of zij zichzelf niet meer kan zijn. Dat is niet liefdevol, dat is vernietigend." Bron: Idem.

De nuance: Handelen vanuit Zijn is per definitie liefdevol, ook al wordt dat door de ander niet zo ervaren. Als het handelen door een ander als ´inblikken´, als onvrijheid, wordt ervaren, dan heeft die ander de mogelijkheid zich via zijnsontwikkeling te bevrijden van die innerlijke onvrijheid en zo dichterbij het Zijn te komen. Inblikken kan derhalve niet vernietigend zijn. Het kan wel helpen een geraakte en daardoor bewust gemaakte innerlijke onvrijheid te 'vernietigen´. Deze vernietiging geschiedt echter alleen wanneer de ervaring van onvrijheid via zijnsontwikkeling tegemoet wordt getreden. De vrijheid van het Zijn staat los van vorm. Die vrijheid is. Die vrijheid kan dus niet ontnomen/ingeblikt worden, ook al bevindt de persoon in kwestie zich in een ingeblikte/beperkte/gevangen vorm.

Zoekterm: zoekhanh 

Thich Nhat Hanh, zenmeester en professor. "Ware liefde betekent de ander nemen zoals hij is met al zijn sterke en zwakke kanten. Alleen van het beste van iemand houden, is geen liefde. We moeten zijn zwakke kanten aanvaarden en ons geduld, ons begrip en onze energie aanwenden om hem te helpen."
Bron: Happinez nr. 2-2006.

De nuance: Ware liefde is Zijn en handelen vanuit Zijn. Het Zijn is vrij. Het Zijn is overgave aan het Geheel dat in beginsel mysterie is, dus niet gekend kan worden. Er moet dus niets, geen dogma's!. Dat wat gebeurt vanuit het Zijn is het Goede. Dat is per definitie ´helpen´, ook al doe je niets wat over het algemeen onder ´helpen´ wordt verstaan. Je hoeft de ander ook niet te nemen zoals hij is. Het Zijn is het volgen van de stroom van het leven zelf die onvoorspelbaar is en niet wordt bepaald door goed en of kwaad en dus ook niet door sterke en zwakke kanten.

Zoekterm: zoekhanh

Hier komen berichten in de media over NLbe.

Artikel in de Volkskrant met als kop: De oproep jezelf te zijn is een aansporing tot schaamteloosheid.

Geweldige discussie met onder andere Ayaan Hirsi Ali over de stelling 'Islam is a religion of peace'. Het maakt goed duidelijk wat de voors en tegens van deze stelling zijn.

Opmerking. Men blijft hangen in het oordeel goed of fout van teksten en gedrag en dus in de dualiteit. Daardoor wordt niet het inzicht geboden in dat, te weten de singulariteit van het Zijn, wat de dualiteit overstijgt.

Dit onderzoek van Marcus du Sautoy van het programma Horizon van de BBC toont aan dat het bewustzijn oftewel de waarnemer, het Ware Zelf, hetzelfde is als het Geheel en daarmee mijn ervaring daarvan onderschrijft. Zie vooral de slaapproef bij 41.04 minuten.