Karen Armstrong. Theologe en auteur van ‘Handvest voor compassie’.
 Het principe van compassie of mededogen ligt ten grondslag aan alle religieuze, ethische en spirituele tradities; steeds opnieuw wordt daarmee een beroep op ons gedaan alle anderen te behandelen zoals wij zélf behandeld willen worden. Compassie is onze drijfveer om ons onvermoeibaar in te zetten voor het verzachten van het leed van onze medeschepselen, om terug te treden uit het middelpunt van onze wereld en een ander voor het voetlicht te plaatsen, en om recht te doen aan de onschendbare heiligheid van ieder mens en een ieder, zonder enige uitzondering, te behandelen met volstrekte waardigheid, billijkheid en respect. Daarbij hoort tevens de opdracht om er zowel in het openbare als in het privé-leven voor te waken geen enkele vorm van leed te veroorzaken. Door gewelddadig te handelen, door de kwaliteit van het leven van een ander te verslechteren, door de grondrechten van die ander te misbruiken of te ontkennen, en door haat te zaaien met laatdunkende uitingen over anderen - zelfs over onze vijanden - doen wij de menselijkheid die wij allen met elkaar delen geweld aan. Wij erkennen dat wij er niet in zijn geslaagd een leven te leiden vervuld van compassie en dat sommigen uit naam van hun religieuze overtuiging het totale menselijke leed zelfs groter hebben gemaakt. Bron: http://charterforcompassion.org/site/

De nuance: Net als zo velen beschouwt ook het ‘Handvest voor compassie’ van Karen Armstrong de formule ‘ Wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet’ als dé formule voor het realiseren van de ideale wereld. In de nuance die ik aan de heer Balkenende heb toegevoegd heb ik duidelijk gemaakt dat die formule dogmatisch is en dus niet tot het Zijn als zijnde de ideale wereld leidt. Uit de voorgaande tekst valt tevens op te maken dat dit handvest op niets anders uit is dan het voorkomen en bestrijden van leed en er dus geen enkele betekenis aan toekent. Karen Armstrong heeft kennelijk niet ervaren dat pijn/ongenoegen in je huist en via het ervaren ervan bewust moet worden om je er vrij/los van te kunnen maken en daardoor in harmonie met het leven en in overgave aan de Wil van het leven (van het Geheel, van God) te komen. Dat betekent niet dat we leed niet dienen te voorkomen en te bestrijden. Het betekent wel dat we dat niet doen vanuit ons ego oftewel vanuit onze weerstand ertegen oftewel vanuit onze disharmonie, maar vanuit de intrinsiek harmonieuze Wil van het leven indien die dat wil. Daarbij opmerkend dat die Wil ook de schepper is van het leed en het leed schept ten behoeve van het realiseren van de eenheid met het leven oftewel van harmonie.

Zoekterm: zoekarmstrong 

Kris en Tijn Touber: “AHA'S. Verlichting is makkelijk en natuurlijk. Het is je oorsprong en (geboorte)recht.
Je hoeft niets te doen om verlicht te zijn. Je bent het al. Het is moeilijker om niet verlicht te zijn dan het wel te zijn. Verlichting is wat je was voordat je dacht dat je iets moest worden. Verlichting is een keuze.”
Bron http://www.kristijn.com/index.php?page=11

De nuance: Verlichting is qua systeem makkelijk, maar qua zelfoverwinning het moeilijkste wat er is. Verlichting is inderdaad je oorsprong en geboorterecht, maar alleen met die wetenschap kom je er niet, het is niet een kwestie van dat als waarheid aannemen. Wat je moet doen om verlicht te zijn is je bewust zijn van de uiterst sterke en slimme egokrachten c.q. de in gedachten gevatte wil van je gevoelens die je van je verlichting af willen houden en je over te geven aan de niet te kennen Wil van het zo wreed lijkende leven zelf. Je moet dus weldegelijk wat doen. Verlichting is in je, maar je bent daarvan in je bewustzijn afgescheiden doordat je op aarde bent. Het leven op aarde biedt je de mogelijkheid om die afgescheidenheid op te heffen. Dat geschiedt door zijnsontwikkeling. Je moet dus wel degelijk verlicht worden ook al zit het Licht reeds in je. Er wordt wel gezegd: God zit in je en klopt op de deur om binnen te komen. Dat kloppen geschiedt in de vorm van  de ervaringen die het leven je biedt, maar die je ego uit overlevingsdrang niet wilt. Je ego houdt dus de deur dicht. Verlichting is geen keuze. De keuze die gemaakt moet worden om verlicht te worden is de keuze de ervaring, hoe pijnlijk ook, te accepteren en je niet door het ego te laten verleiden tot de nonacceptatie daarvan.

Opmerking: Ik begrijp maar al te goed dat mensen graag verlicht willen worden en willen horen dat dat in een oogwenk te realiseren is. Maar als spiritueel leraar beweren dat dat mogelijk is, is wellicht commercieel aantrekkelijk, maar niet realistisch. Het gaat namelijk geheel voorbij aan dat waar het leven voor bedoeld is en waar derhalve het leven in ieders leven mee bezig is. Het gaat tevens voorbij aan het feit dat het zwarte gat niet alleen in de kosmos maar ook in de mens bestaat en dat daar in en doorheen gegaan moet worden om van de dualiteit naar de singulariteit te transformeren oftewel om verlicht te worden. De bewering is met andere woorden de ontkenning van, de vlucht voor, het leven zelf.

In wezen is meditatie zo´n zelfde vlucht. Het is opstijgen (zweven) en contact maken met het goddelijke Licht van het Ware Zelf zonder er mee samen te vallen. Vandaar dat de mensen die dat ervaren hebben weer terugvallen in hun ego, maar toch menen anderen te kunnen vertellen wat het Zijn is en hoe het gerealiseerd wordt. Dat dit niet klopt is in dit hoofdstuk duidelijk geworden aan de hand van de uitspraken van die mensen. De heer Amit Gotswami vertelt hoe dat terugvallen bij hem is geschied. Wellicht herkenbaar en daardoor een aanzet tot het werkelijk realiseren van het Zijn via zijnsontwikkeling.

Zoekterm: zoektouber 

Theo Buijsrogge, auteur van ‘Succes Kompas’. Hoofdstuk 2.3, Werking van het universum en de mens. “Je Zelf is het deel van je wezen met het hoogste energieniveau. Die beïnvloedt je fysieke omgeving, maar je fysieke omgeving kan niet je Zelf beïnvloeden. Je Zelf is wie je werkelijk bent, weet precies wat je op dit moment nodig hebt en heeft daardoor de trilling van je diepste verlangens. Wat je verlangt is er, op dat niveau, direct. Tijd en ruimte spelen hier geen enkele rol.
Bron: ‘Succes Kompas’, ISBN 978-90-77983-54-6.

De nuance: Wie je werkelijk bent is zowel het deel als het geheel. Dus je bent dan ook je fysieke omgeving. Jouw manifestatie beïnvloedt de fysieke omgeving en de fysieke omgeving beïnvloedt jou. In het Zelf wordt je gestuurd door de Wil van het geheel en dat is wat anders dan wat je wilt op grond van je verlangens. Die Wil manifesteert zich niet gehinderd door jouw wil door jou heen. Het is je ongehinderde, je onbevangen, manifestatie in het hier en nu als gevolg van de overgave aan de Wil van het geheel. Het Zelf, wat ik het Zijn noem, is vervuld en is derhalve niet uit op het bevredigen van behoeftes, van verlangens. Theo vereenzelvigt het Zelf, het Zijn, met verlangens en denkt de bevrediging ervan, dat hij aanduid als succes, door middel van aandacht te realiseren. Dus hoe meer aandacht, hoe meer succes. Daarmee gaat hij uit van de maakbaarheid van het leven. Dat is een typische ego-opvatting, want het ego is de gevangene van de materie, de vorm, en van oorzaak en gevolg. M.a.w. het ego meent het leven te kunnen beheersen en via die beheersing zijn behoeftes, zijn verlangens, te kunnen bevredigen. Het succes daarvan is niet gegarandeerd, maar zal ongetwijfeld wel eens gerealiseerd worden. Het probleem is echter dat die bevrediging slechts tijdelijk is en niet tot vervulling leidt. Sterker nog, die bevrediging is contraproductief en leidt derhalve, zoals nu uit de toestand van het milieu blijkt, tot de bedreiging van ons voortbestaan. Het gaat er in het leven dus niet om onze verlangens waar te maken, maar om vrij/los te komen van onze verlangens en daardoor één te zijn met het leven c.q. het geheel. We zijn dan vervuld  of anders gezegd, we zijn en doen dan het (absoluut) Goede zoals dat ook in de natuur het geval is, maar dan bewust. Dat is waar we ten diepste naar verlangen en wat niet met het bevredigen van verlangens oftewel met het behalen van succes, maar alleen door middel van zijnsontwikkeling gerealiseerd wordt.

Zoekterm: zoekbuijsrogge 

Jeff Foster, auteur van o.a. ´Het begin van het nu´. "Het punt is dat je helemaal niet verlicht kunt worden, je kunt het alleen maar zijn en feitelijk ben je het dus al. Met het streven naar verlichting kom je er steeds verder vanaf te staan, omdat je jezelf voortdurend bevestigt in het idee dat je nu niet verlicht bent. Alles wat je doet om je pijn en je lijden te willen verlichten, oplossen, vermijden of overstijgen, voedt die pijn en dat lijden." Bron: Happinez, wijsheid, ISBN 978 90 6305 542 4/NUR 728.

De nuance: Jeff Foster is verlicht geworden door na een lange zoektocht naar verlichting de hoop erop op te geven en toen bij een bushalte opeens de verlichting te ervaren. Hij heeft dus het proces van willen naar overgave ondergaan. Dat proces is door het leven ingegeven en is wat zijnsontwikkeling inhoudt. Dat erkent Jeff ook in zijn uitspraak " Alles wat je doet om je pijn en je lijden te willen verlichten, oplossen, vermijden of overstijgen, voedt die pijn en dat lijden." Want daarmee zegt hij dat je je pijn en je lijden dus niet moet willen oplossen en vermijden om verlicht te worden, maar moet accepteren oftewel moet toelaten. Daarmee zegt hij dat je aan zijnsontwikkeling moet doen en spreekt hij dus zijn uitspraak dat je niet verlicht kunt worden tegen. Dat gebeurt nog al eens met mensen, waar ik ook Eckhart Tolle onder reken, die ineens een verlichtingservaring hebben gehad. Ze vergeten waar ze doorheen gegaan zijn. Ze denken dat verlichting met een simpele denkverandering, dus bijvoorbeeld je in het hier en nu denken, te realiseren is. Daarmee ontkennen ze de evolutie, de zin van het zijn op aarde, de zin van de worsteling die inherent is aan het op aarde zijn en  de zin van het hebben van het ego oftewel van gevoelens en van de in gedachten gevatte wil daarvan. Ik vraag me dan ook af of die mensen verlicht zijn of een verlichtingservaring hebben gehad. Afgaand op hun uitspraken denk ik het laatste. Maar ik kan me vergissen, want het Zijn is niet aan vorm te ontlenen.

Zoekterm: zoekfoster 

Alberto Villoldo, psycholoog en medisch antropoloog, auteur van het boek ´Durf te dromen´.
"Een van mijn cliënten was diep gekwetst toen haar man haar, na haar operatie, niet in het ziekenhuis kwam opzoeken. Hij zei dat hij zich heel onprettig voelde in ziekenhuizen met hun luchtjes en zieke mensen en dat hij vond dat hij naar zijn gevoel moest luisteren en daar niet naartoe moest gaan. Wat zij hiervan vond speelde even geen rol; zijn gevoelens waren belangrijker voor hem. Als deze man in zijn jaguar-moed was gaan zitten, zou hij zijn gevoelens opzij hebben gezet en schoonheid hebben gevoeld toen hij bij zijn vrouw zat om haar tot steun te zijn. Hij zou het gewaardeerd hebben dat ze goed verzorgd werd en dat het al weer beter met haar ging, en hij zou dankbaar zijn geweest dat hij er kon zijn om de vrouw van wie hij hield te ondersteunen. Hij zou niet afgeleid worden door de geur, de geluiden en door alles wat hij in het ziekenhuis zag – of door zijn eigen gevoelens. Helaas was hij hier niet toe in staat." Bron: Durf te dromen, blz. 165.

De nuance: Kennelijk weet Alberto wat de Jaguar-moed doet in allerlei gevallen en dus ook in dit geval. Hij gaat er niet vanuit dat de Jaguar-moed de Wil van het Zijn oftewel van het leven zelf, van God, is die niet gekend kan worden. En hoe weet hij dat die man niet dankbaar is en de schoonheid voelt wanneer hij haar tot steun is. Is dat allemaal afwezig omdat hij niet naar zijn vrouw is gegaan? Dat hoeft natuurlijk helemaal niet! En kan ook de Jaguar-moed, de Wil van het Zijn, niet afgeleid worden of beter gezegd een ander gedrag vertonen door de geur, de geluiden en alles wat hij in het ziekenhuis zag? Dat kan natuurlijk! Hoe weet Alberto dat de man door zijn gevoelens is afgeleid? Dat zou kunnen, maar dat weet hij niet, dat kan hij niet afleiden uit het feit dat de man niet naar zijn vrouw is gegaan. En ook al zou hij er door afgeleid zijn en dus niet in zijn Jaguar-moed, de Wil van zijn Zijn, hebben gezeten, wat dan nog? Is het zo erg voor zijn vrouw dat hij niet naar haar toe is gegaan? Is het zo erg dat zij haar gevoelens tegenkomt en daarmee de kans krijgt haar Zijn, haar Jaguar-moed, te ontwikkelen? Nou nee dus.

Zoekterm: zoekvilloldo 

Koningin Beatrix. "Niemand kan nu eenmaal zijn overtuiging opleggen aan een ander. Tolerantie begint met de erkenning dat iemands waarheid nooit voor iedereen dé waarheid kan zijn."
 
De nuance: Het is inderdaad waar dat niemand zijn overtuiging kan opleggen aan een ander. Want de aanname van die waarheid is geheel voor de verantwoordelijkheid van die ander. Die ander kan dus niemand het verwijt maken dat hem/haar een overtuiging is opgelegd. Dit betekent die iedereen vrij is zijn overtuiging te uiten. En zelfs vrij is dat aan een ander op te leggen, al zal dat waarschijnlijk consequenties hebben. Zeker als dit geschiedt vanuit het ego in plaats van het Zijn. Want als dat zo is, dan zal het leven de persoon in kwestie uit zijn ego willen bevrijden en daartoe pijnlijke confrontatie hanteren.
 
Zijn is in Waarheid zijn, is verlicht zijn, is onbevangen manifestatie. Het Zijn oftewel Waarheid zijn is waar ieder mens ten diepste naar verlangt en is voor ieder mens bereikbaar. Dé waarheid waar de koningin op doelt is niet de Waarheid die je bent, maar die je hebt. M.a.w. die waarheid is een dogma. Een vermeende waarheid kan door iemand als waarheid worden aangenomen, ook al gaat hij daarbij voorbij aan zijn Waarheid en miskent hij daarmee wie hij echt is (hij=zij). Zolang de mens het Zijn niet heeft gerealiseerd is hij afhankelijk van het hebben van waarheden, van dogma’s, en van de erkenning daarvan door anderen. Dat is de toestand waarin de ego-wil, die uit is op het opleggen van zijn waarheid aan anderen, zich manifesteert. En waarin er derhalve geen onvoorwaardelijke liefde, geen respect, is voor de ander en diens waarheid. Die onvoorwaardelijke liefde dient niet verward te worden met tolerantie. Want deze liefde kan intolerant zijn. Tolerantie gaat dus niet om het toelaten van wat de ander doet, maar om de onvoorwaardelijke liefde ervoor die alleen in het Zijn besloten ligt en die grenzen kan stellen oftewel intolerant kan zijn ten aanzien van wat de ander doet.

Zoekterm: zoekbeatrix 

Koningin Beatrix. "Er is geen recht om te kwetsen. Respect is onontbeerlijk. De grondslag ligt in de oude wijsheid: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet." Bron: Kersttoespraak 2006.
 
De nuance: Er is inderdaad geen recht om te kwetsen, maar het leven kan wel de bedoeling hebben en daarmee het ´recht´ geven om mensen kwetsuren te laten ervaren. Simpelweg omdat het leven op niets anders uit is dan op de eenwording van de mens met zichzelf en daarmee met het leven zelf. Een eenwording die alleen gerealiseerd kan worden door de acceptatie en het doorvoelen van de ervaring van de afgescheidenheid die inherent is aan een  kwetsuur. M.a.w. het ervaren van kwetsuren is onontbeerlijk voor het realiseren van eenheid en daarmee van respect. Respect is dus niet het voorkomen van kwetsuren, maar de acceptatie ervan, de onvoorwaardelijke liefde ervoor. In dit licht is het advies ´Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet´ geen goed advies. Want het voorkomt dat mensen onvoorwaardelijke liefde voor hun kwetsuren en daarmee echt respect ontwikkelen. Bovendien is het dogmatisch, omdat er moet worden aangenomen wat gij en de ander niet wil en moet die aanname door middel van wilskracht, van zelfdwang, uitgevoerd worden. Kortom, het voorkomt de ontwikkeling van het Zijn: de ideale wereld.

Zoekterm: zoekbeatrix 

Hans Knibbe, School voor zijnsoriëntatie.
“Het uitgangspunt van zijnsoriëntatie is dat je nu al fundamenteel vrij bent. Je hoeft niet vrij te worden. Je hoeft je nergens van te bevrijden. Vrijheid is de oorspronkelijk open heldere aard van jouw bewustzijn. Je dit herinneren is het doel en het startpunt van zijnsoriëntatie.“
Bron: http://www.zijnsorientatie.nl/index.php/wat-is-zijnsorientatie/.

De nuance: Het Ware Zelf als zijnde de waarnemer, het bewustzijn, van je ego, is inderdaad vrij. Maar we zijn helaas niet ons Ware Zelf als we op aarde komen. We zijn ons ego als zijnde de gevangenschap van de materie, de dualiteit, onze gevoelens en de in gedachten gevatte wil daarvan. Dat is de reden waarom we onder andere naar vrijheid streven. En het realiseren van vrijheid is de reden waarom we op aarde zijn. We zijn dus in wezen vrij, maar zijn er innerlijk van afgescheiden. Het opheffen van die afgescheidenheid geschiedt door niet dat te doen waar het krachtige en slimme ego zich uit overlevingsdrang tegen verzet en dat zo lang vol te houden totdat het ego letterlijk sterft. Kortom door aan zijnsontwikkeling te doen. Dat vraagt om intense focusing, om veel moed en om vertrouwen in het onvoorspelbare en wreed lijkende leven zelf. Dat vraagt dus niet simpelweg en louter om herinnering, alhoewel het herinneren van je vrijheid of beter gezegd het bewust weten dat vrijheid in je huist wel belangrijk is om zijnsontwikkeling aan te gaan en vol te houden.

Zoekterm: zoekknibbe 

Koningin Beatrix. "Er is geen recht om te kwetsen. Respect is onontbeerlijk. De grondslag ligt in de oude wijsheid: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet." Bron: Kersttoespraak 2006.
 
De nuance: Er is inderdaad geen recht om te kwetsen, maar het leven kan wel de bedoeling hebben en daarmee het ´recht´ geven om mensen kwetsuren te laten ervaren. Simpelweg omdat het leven op niets anders uit is dan op de eenwording van de mens met zichzelf en daarmee met het leven zelf. Een eenwording die alleen gerealiseerd kan worden door de acceptatie en het doorvoelen van de ervaring van de afgescheidenheid die inherent is aan een  kwetsuur. M.a.w. het ervaren van kwetsuren is onontbeerlijk voor het realiseren van eenheid en daarmee van respect. Respect is dus niet het voorkomen van kwetsuren, maar de acceptatie ervan, de onvoorwaardelijke liefde ervoor. In dit licht is het advies ´Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet´ geen goed advies. Want het voorkomt dat mensen onvoorwaardelijke liefde voor hun kwetsuren en daarmee echt respect ontwikkelen. Bovendien is het dogmatisch, omdat er moet worden aangenomen wat gij en de ander niet wil en moet die aanname door middel van wilskracht, van zelfdwang, uitgevoerd worden. Kortom, het voorkomt de ontwikkeling van het Zijn: de ideale wereld.

Zoekterm: zoekbeatrix 

Rob Riemen (cultuurfilosoof, oprichter-directeur van het Nexus Instituut, auteur van ´Adel van geest´).
"Menselijke waardigheid is waarheid leven, schoonheid scheppen, recht doen." Bron: TV-uitzending ´Boeken´ 2009 aflevering 7 van de VPRO.

De nuance: Het ego is geïdentificeerd met en daardoor gehecht aan vorm, aan hebben. Daarom is waardigheid voor het ego het hebben van waarden, van de waarheid. Waarheid leven is voor het ego het leven overeenkomstig de waarheid die je hebt. Schoonheid scheppen is voor het ego het scheppen van dat wat de (aangenomen c.q. hebbende) waarheid over schoonheid is. Recht doen is voor het ego het doen van wat de waarheid over recht is. Het Zijn is één met het Geheel, is Waarheid zijn. Alles wat het Zijn manifesteert of sterker nog alles wat is is daardoor voor het Zijn waardig, schoonheid en recht. Onwaardigheid, lelijkheid en onrecht bestaan niet. Ze bestaan voor het ego als gevolg van zijn gevangenschap van de dualiteit. Het Zijn kan iets als waardig of onwaardig, als schoon of lelijk, als recht of onrecht aanmerken. Dat is echter niet de aangenomen en mee geïdentificeerde waarheid van het ego, maar een manifestatie, een vormgeving, van het in waarheid zijnde Zijn die onthecht is van iedere vorm en dus ook van wat het Zijn zegt/beweert. Het Zijn zegt het niet, zoals het ego wel doet, om zijn identiteit door zichzelf of anderen bevestigd te zien. Want dat heeft het Zijn, die in tegenstelling tot het ego, alles is wat is en daardoor de volmaakte identiteit is, niet nodig.

Zoekterm: zoekriemen